Όσιος Βενδιμιανός. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στο Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’. (Από την ιστοσελίδα της Ι. Μητροπόλεως Μόρφου https://immorfou.org.cy)
(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Ασκήθηκε μαζί με τον Γέροντά του λίγα χρόνια στο Βουνό του Αυξεντίου στην Μυσία που βρίσκεται στα βορειοδυτικά της Μικράς Ασίας.
Αυτός έμενε σε ένα κελλί πολύ μικρό το οποίο έκτισε ο ίδιος και όπου έζησε πέντε χρόνια, αγωνιζόμενος να μιμείται όσο μπορούσε τους αγγέλους.
Όταν είδε ο Χριστός ότι στον χώρο αυτό η ταλαιπωρία του ήταν υπέρμετρη, εμφανίστηκε σ’ αυτόν και του είπε να ανέβει στην κορυφή του βουνού και να μείνει στο κελλί του Γέροντά του Αγίου Αυξεντίου ο οποίος είχε κοιμηθεί.
Και μάλιστα τον συμβούλεψε να αγωνίζεται όσο ο άγιος Αυξέντιος και όχι περισσότερο για να αποφύγει την σωματική του κατάρρευση και τον πρόωρο θάνατό του.
Ο άγιος Βενδιμιανός απέκτησε με την άσκησή του χαρίσματα διακρίσεως και προορατικότητας με τα οποία ποίμαινε και τους μαθητές και τους συνεργάτες του.
Κάποτε που δεν είχαν ψωμί να φάνε, έπεσαν σε θλίψη οι υποτακτικοί του και γόγγυζαν εναντίον του Γέροντά τους.
Όταν το αντιλήφθηκε ο άγιος Βενδιμιανός τους συμπόνεσε και κάλεσε τον διακονητή του και του είπε:
– Κατέβα από το βουνό να προϋπαντήσεις τον άνθρωπο ο οποίος μας φέρνει ψωμιά για να φάμε.
Ο διακονητής από την χαρά του λησμόνησε την πείνα και κατέβηκε το βουνό τρέχοντας.
Εκεί συνάντησε έναν άνθρωπο ο οποίος κουβαλούσε ψωμιά για τον άγιο και τον οδήγησε στον Γέροντά του.
Ο άγιος Βενδιμιανός πήρε τους άρτους και τους μοίρασε στους πεινασμένους μοναχούς του λέγοντας τους:
– Λάβετε φάγετε και να ευχαριστήσετε τον Δεσπότη ο οποίος μας τρέφει τους αχαρίστους ως ανεξίκακος που είναι.
Οι μοναχοί έφαγαν και προσκύνησαν τον Γέροντα τους.
Η μνήμη του εορτάζεται την 1η Φεβρουαρίου.
Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Εκκλησίας», μήνας Φεβρουάριος, τόμος β’.
