Ο Αη-Λαός
Ο Ορθόδοξος λαός ως θεματοφύλακας της Πίστεως
(Αν οχι εμείς, ποιός...)
Σε καιρούς σύγχυσης περί του ρόλου των λαϊκών στήν Εκκλησία, σε καιρούς διαστρέβλωσης της πίστης ακόμη και απο ποιμένες, Αρχιερείς, Ιερείς, και θεολόγους νεορθόδοξους, και μεταπατερικούς εκφραστές του πνεύματος της Νεάς εποχής και του οικουμενισμού...
Παρουσίαση ωφέλιμων και περιεκτικών Αγίων και Πατερικών απαντήσεων πρός αποφυγήν εσφαλμένων εντυπώσεων και ανευλαβούς σιωπής, οριοθέτηση των ορθών συμπεριφορών, και γνώση του ρόλου που πάντα είχε ο πιστός λαός στήν Ορθόδοξη ιστορία, ως θεματοφύλακας της πίστεως μας.
*****
Ομολογείτε χωρίς φόβο (Κατά Λούκα 12, 4-12)
O Μητρ. Ναυπάκτου Ἱερόθεος ὁριοθετεῖ μέ ἀπόλυτη σαφήνεια, καί σύμφωνα με τήν Πατερική παράδοσι, τόν ρόλο τῶν λαϊκῶν:
«Καί οἱ λαϊκοί εἶναι μάρτυρες τῆς ἀληθείας, εἶναι ποιμένες (ἐμμέσως) τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, εἶναι συνεργοί τῶν Ποιμένων, συμμετέχουν ὡς σύμβουλοι στίς Οἰκουμενικές Συνόδους καί ἐπί πλέον δέχονται ἤ ἀπορρίπτουν τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων...»
*****
«Ἅγιοι εἶναι ὅλοι, ὅσοι ἔχουν σωστή πίστη καί ζωή· κι ἄν ἀκόμη δέν κάμνουν θαύματα, κι ἄν ἀκόμα δεν ἀπομακρύνουν δαιμόνια, εἶναι ἅγιοι...» ~ Ἅγιος Ἰωάννης ο Χρυσόστομος (ΕΠΕ 23, 367)
*****
«Ἔχετε βρὴ ποτὲ στὴν Ἁγία Γραφὴ κάποιο χωρίο πού νὰ μιλάη ξεχωριστὰ γιὰ πνευματικότητα λαϊκῶν ἢ γιὰ πνευματικότητα κληρικῶν; Δὲν ὑπάρχει τέτοιο πράγμα στὴν Ἁγία Γραφή... Ἡ ἐν Χριστῷ πνευματικότης εἶναι μία γιά ὅλους τούς πιστούς. Ἄρα, δὲν εἶναι ἡ Χάρις τῆς Ἀρχιερωσύνης ἐκείνη ποὺ ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία «εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν». Ὁ Χριστὸς μιλάει ἐδῶ γιὰ κάτι ἄλλο, τὴν φώτισι καί τὴν θέωσι...
Αὐτὴ ἡ ἐν Χριστῷ πνευματικότης εἶναι στὴν οὐσία της μία θεραπευτικὴ ἀγωγή, ἡ ὁποία προσφέρεται ἀπὸ τὸν Χριστὸ σὲ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Δὲν εἶναι μόνο γιὰ τοὺς μοναχοὺς ἢ τοὺς παπάδες, ἢ τοὺς μορφωμένους ἢ διανοούμενους...» ~ «Πατερικὴ Θεολογία», π. Ιωάννης Ρωμανίδης
*****
Επαινώ τους πιστούς που αγωνίζονται κατά ασεβών ιερωμένων για την πίστη. ~ Ἅγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Καὶ ὅσους μὲν ἐναντιώνονται κατὰ τῶν ἱερέων διὰ τὴν πίστιν καὶ τὰ ἀνώτερα καὶ σημαντικότερα θέματα, οὔτε ἐγὼ τοὺς κατακρίνω, ἀλλά, ἐὰν θὰ πρέπει νὰ πῶ ὅλη τὴν ἀλήθεια, τοὺς ἐπαινῶ καὶ χαίρομαι κι ἐγὼ μαζί τους. Καὶ θὰ εὐχόμουνα νὰ εἶμαι ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ λοιδωροῦνται, καὶ θεωροῦνται γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὡς ἐχθροί. Μᾶλλον δὲ καὶ καυχῶμαι ὅτι εἶμαι τέτοιος. Διότι εἶναι προτιμότερος ὁ πόλεμος γιὰ τὴν ἀρετήν, ἀπὸ τὴν εἰρήνη ποὺ συμβιβάζεται μὲ τὴν κακία καί, ὡς ἐκ τοῦτου, χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεόν.
Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὁπλίζει τὸν ἤρεμον ἀγωνιστήν, διὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀγωνίζεται μὲ ἐπιτυχίαν κατὰ τῶν κακῶν... ~ Aγίου Γρηγορίου Θεολόγου "Ἀπολογητικός περί τῆς φυγῆς εἰς τόν Πόντον ἢ περί Ἱερωσύνης" (εδω)
*****
Πολύ συχνά το μέτρον της αληθείας είναι η μαρτυρία της μειοψηφίας. Είναι δυνατόν να είναι Καθολική Εκκλησία το μικρόν ποίμνιον. Ίσως υπάρχουν περισσότεροι ετερόδοξοι παρά Ορθόδοξοι. Είναι δυνατόν να εξαπλωθούν οι αιρετικοί παντού και να καταλήξει η Εκκλησία στο περιθώριο της Ιστορίας ή να αποσυρθεί στην έρημο. Αυτό συνέβη κατ' επανάληψη στην Ιστορία και είναι πολύ πιθανό, να συμβεί και πάλι... Το καθήκον της υπακοής παύει όταν ο επίσκοπος παρεκκλίνει από τον καθολικόν κανόνα, και ο Λαός έχει το δικαίωμα να τον κατηγορήσει, ακόμη δε και να τον καθαιρέσει...
Tο μέτρον της Aληθείας ~ Πρωτ. Γεώργιος Φλωρόφσκυ
Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, Εκδ. Π.Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη, σελ. 71 και 75.
*****
«Καύχημα καί ἔπαινος καί σωτηρία τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἡ ὁμολογια τῆς ὀρθῆς πίστης, καί τό νά μή συμφωνεῖ κανεῖς καί νά μή γίνεται φίλος μ΄ αὐτούς πού φρονοῦν τά ἀντίθετα... ἀλλά νά τηρεῖ τήν ἐντολή καί τήν παρακαταθήκη ἄσπιλη, ἄψογη καί ἀνόθευτη ἀπό κάθε αἵρεση, ὥς τήν παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ...» ∽ Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, (Τόμος Ε΄ σελ, 140)
*****
Τό νά ἐφησυχάζει κανείς, ὅταν τό κινδυνευόμενον εἶναι ἡ Πίστις, τοῦτο εἶναι ἴδιον τῆς ἀρνήσεως, τό δέ νά ἐλέγχει, εἶναι ὁμολογία εἰλικρινής. ~ Άγιος Βασίλειος ο Μέγας
*****
''Δεν σημαίνει, οτι εκείνο που θα πει ένας Επίσκοπος, ή η πλειοψηφία των Επισκόπων, αυτό αποτελεί εχέγγυο της αλήθειας, και οτι πρέπει οπωσδήποτε να το αποδεκτεί το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Οχι, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Κριτήριο της αλήθειας είναι, αν τα λεγόμενα αυτά είναι «Ἑπόμενα τοῖς ἁγίοις πατράσι». Αν συμφωνούν με τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, με τούς Θεούμενους Πατέρες...''
~ Δημήτριος Τσελεγγίδης - Καθηγητής Δογματικής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
*****
«Ποτέ μην κατακρίνεις κληρικό η μοναχό για ηθικά παραπτώματα. Γιατί την ώρα που εσυ τον κατακρίνεις, αυτός μπορεί να έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του...
Όμως, να είσαι αυστηρός με κληρικούς ή μοναχούς, που «αἴρουν ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν».
Αυτοί οι νεωτεριστές με το κοσμικό φρόνημα, κάνουν μεγάλο κακό στήν Εκκλησία. Όποιον νεωτερισμό και αν εισάγουν, γίνεται κακή παράδοση και δεν διορθώνεται με τίποτα...» ~ Μοναχός Γερόντιος των Δανιηλαίων
*****
Κατά τόν Ἁγίο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ὑπάρχουν τρία εἴδη ἀθεΐας· [στὸ πρῶτο ἀνήκουν οἱ κατ᾽ ἐξοχὴν ἄθεοι, ὅσοι, δηλαδή, δὲν πιστεύουν στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, στὸ δεύτερο ἀνήκουν οἱ αἱρετικοὶ ποὺ διαστρέφουν τὰ τοῦ Θεοῦ ... καὶ στὸ τρίτο ὅσοι κινούμενοι ὑπό «ἀνευλαβοῦς εὐλαβείας»... Σιωποῦν καί δέν ὁμιλοῦν γιά τήν διαστροφή τῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας.
Αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς ἀθεΐας δὲν ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὴν προηγούμενη πονηρὴ δυάδα. Κι ὅμως τὸ μετέρχονται θεολόγοι καὶ κληρικοὶ καὶ δὲν ἀναφέρονται σ’ αὐτὰ ποὺ εἶναι δύσληπτα στὸ μυαλὸ τῶν πολλῶν.
Δὲν ἐξηγοῦν τὶς θεολογίες τῶν ἁγίων πατέρων σ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν τὶς ξέρουν, προφασιζόμενοι ὅτι δὲν εἶναι εὔληπτες οὔτε ἐφικτὲς γιὰ τὸν πολὺ κόσμο...
Άν ἀποσιωπήσεις ἀκόμη καὶ μία δογματικὴ διδασκαλία, καταστρέφεται ὁ δογματικὸς φράκτης τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ εἰσβάλλει ἔτσι τὸ δηλητήριο τῆς αἱρετικῆς διδασκαλίας.
Οἱ αἱρετικοὶ φοβοῦνται καὶ δυσαρεστοῦνται ἀπὸ τὴν ἀνάπτυξη τῆς συνολικῆς δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Διότι ἔτσι πέφτει τὸ προσωπεῖο ποὺ αὐτοὶ φέρουν...
Συνοψίζοντας: Πρῶτο εἶδος ἀθεΐας ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. - Δεύτερο, ὅτι ὑπάρχει ἀλλά ὄχι ἀλάθητα. -
Τρίτο ἡ ἐλλειπῇς παρουσίαση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ, και η σιωπή ὅταν τό κινδυνευόμενον εἶναι ἡ Πίστις.
~ Ἁγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς
Τα τρία εἴδη ἀθεΐας, πρός «Τόν εὐλαβέστατον μοναχόν κύρ Διονύσιον»
*****
Πως γίνεται να μην κολασθεί αυτός που κάνει ότι δεν βλέπει, και σιωπά, όταν οι Θεϊκοί νόμοι και κανόνες υβρίζονται; ~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
*****
«Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως... ~ Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
*«Μπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν προσευχὴ νὰ βοηθήση περισσότερο, ἀλλὰ τὴν σιωπή του, θὰ τὴν ἐκμεταλλευθοῦν οἱ ἄλλοι καὶ θὰ ποῦν:
«Ὁ τάδε καὶ ὁ τάδε δὲν διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μὲ τὸ μέρος μας· συμφωνοῦν μαζί μας...!»
Ἂν δὲν ἀρχίσουν μερικοὶ νὰ χτυποῦν τὸ κακό, νὰ ἐλέγχουν δηλαδὴ αὐτοὺς ποὺ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, θὰ γίνη μεγαλύτερο κακό... Ἔτσι θὰ τονωθοῦν λίγο οἱ πιστοί, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐμποδισθοῦν λίγο ὅσοι πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία...»
*«Άλλοι πάλι απο «καλωσύνη» λένε: «Στους αιρετικούς μη λέτε ότι είναι στην πλάνη, για να δείξουμε αγάπη». Και έτσι τα ισοπεδώνουν όλα.
Αν ζούσαν αυτοί στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού δεν θα είχαμε ούτε έναν Άγιο. Έλεγαν τότε στους Χριστιανούς: «Μη μιλάς για τον Χριστό και πήγαινε ελεύθερος σε άλλο μέρος», και δεν το δέχονταν. Σήμερα βλέπεις έναν νερόβραστο κόσμο...»
*«Ἄν στήν Ἐκκλησία δεν λειτουργεῖ σωστά ἡ Σύνοδoς, ἤ στά Μοναστήρια ἡ Σύναξη, τότε, ἐνῶ μιλοῦμε γιά ὀρθόδοξο πνεῦμα, ἔχουμε παπικό!
Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λέῃ καί νά καταχωρεῖ ὁ καθένας τή γνώμη του, ὄχι νά μή μιλάῃ, γιατί φοβᾶται, ἢ νά κολακεύῃ, γιά νά τά ἔχῃ καλά μέ τόν ἀρχιεπίσκοπο ἢ μέ τόν ἡγούμενο! ».
*«Δεν ταιριάζει να μαλώνης για τον εαυτό σου. Άλλο το να αντιδράσης, για να υπερασπιστής σοβαρά πνευματικά θέματα, που αφορούν την πίστη μας, την Ορθοδοξία. Αυτό είναι καθήκον σου...»
*«Αυτό που επιβάλλεται σε κάθε Ορθόδοξο είναι να βάζει την καλή ανησυχία και στους ετερόδοξους, να καταλάβουν δηλαδή ότι βρίσκονται σε πλάνη, για να μην αναπαύουν ψεύτικα τον λογισμό τους...»
“Στήν Ἀλήθεια δέν γίνονται ἐκπτώσεις. Ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός...”
~ Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
«Πνευματική Ἀφύπνιση» ~ Λόγοι Χάριτος και Σοφίας
*****
«Γιά τούς προφῆτες προτιμώτερο θά ἦταν νά καταστραφεῖ τό ἔθνος, παρά νά χαθεῖ ἤ νά φθαρεῖ ἡ πίστη τοῦ λαοῦ...
Εἶναι αὐτό, δηλαδή, πού ἔγραφε ὁ μακαριστός ἅγιος πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος πρός τόν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν:
Μυριάκις προτιμώτερον (τοῦ ἔγραφε) νά ἐκριζωθῇ ὁ ἱστορικός τῆς Κωνσταντινουπόλεως Θρόνος καί νά μεταφυτευθῇ εἴς τινα ἔρημον νησίδα τοῦ Πελάγους... ἀκόμη δέ καί νά καταποντισθῇ εἰς τά βάθη τοῦ Βοσπόρου, ἤ νά ἐπιχειρηθῇ ἔστω καί ἡ ἐλαχίστη παρέκκλισις ἀπό τῆς χρυσῆς τῶν Πατέρων γραμμῆς, ὁμοφώνως βοώντων: “Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τά τῆς Πίστεως”...»
Επίσκοπος είσθε ή διπλωμάτης;
(Επιστολή προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, εδω. )
~ π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
*****
«Θα μου επιτρέψετε, μιλώντας για θεολογικά θέματα να πω ότι είναι υπόθεση όχι επαγγελματιών της Θεολογίας...
αλλά είναι υπόθεση όλου του Σώματος, όπως η πίστις μας τον 19ο αιώνα, ήταν υπόθεση και του αγραμμάτου –σχολικά- Μακρυγιάννη...» ~ π. Γεώργιος Μεταλληνός
*****
«Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα, δημοσίως να ελέγχονται...» ~ Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Τι κάνεις άνθρωπε; Παραβιάστηκε ο νόμος, περιφρονήθηκε η σωφροσύνη, τόσα πολλά παραπτώματα τόλμησε και έκανε ιερέας... τα άνω κάτω έγιναν, και δεν φρίττεις... δεν πονάς, δεν επιτιμάς, δεν γίνεσαι φοβερός τιμωρός των νόμων του Θεού, αλλά συμμετέχεις; Και ποια συγγνώμη είναι δυνατόν να έχεις; Μήπως ο Θεός δηλαδή χρειάζεται εκδικητή; Μήπως χρειάζεται βοηθούς; Αλλά θέλει να γίνεις υπηρέτης του... για να μην πέσεις στα ίδια παραπτώματα, γινόμενος σωφρονέστερος με την αγανάκτηση σου με τον άλλον, ώστε και από αυτό να δείξεις την ευσέβεια σου προς τον Θεό...
~ Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος (Πηγή: ΕΠΕ 6, 275, Ρ.G. 55, 252)
*****
«Ὁ ὅσιος γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής σέ ἀπαντητική του ἐπιστολή, σχολιάζοντας τό πάθος τοῦ θυμοῦ, γράφει:
‘‘…Ὅταν σοί ἔλθῃ θυμός, κλεῖσε τό στόμα δυνατά καί μή ὁμιλήσῃς εἰς τόν ὑβρίζοντα ἤ ἀτιμάζοντα ἤ ἐλἐγχοντα ἤ πολυειδῶς σε πειράζοντα ἄνευ λόγου’’.
Αὐτά συμβουλεύει σέ δόκιμο μοναχό, δηλαδή, αὐτοσυγκράτηση, γιά τίς περιπτώσεις ἐκεῖνες, πού ἡ καρδιά του κινδυνεύει νά καταληφθεῖ ἀπό θυμό ἐξ αἰτίας προσβολῶν, ὕβρεων και γενικῶς ἀπρεποῦς συμπεριφορᾶς ἄλλων μοναχῶν ἀπέναντί του.
Γιά τόν θυμό, ὅμως, πού εἶναι δυνατόν νά γεννηθεῖ μέσα μας σέ περιπτώσεις δαιμονικῶν ἐπιθέσεων ἤ σέ ἀπόπειρες αἱρετικῶν νά ἀλλοιώσουν τήν Πίστη μας...
ὁ ὅσιος γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής προτείνει ἐντελῶς ἀλλιώτικη τακτική...
Στήν ἴδια ἐπιστολή γράφει ἐπί λέξει τά ἑξῆς:
''Ὁ θυμός καθ’ ἑαυτόν εἶναι φυσικός. Ὅπως τά νεῦρα στό σῶμα. Εἶναι καί αὐτός νεῦρον ψυχῆς. Καί ὀφείλει νά τόν μεταχειρίζεται ὁ καθείς ἐναντίον τῶν δαιμόνων, ἀνθρώπων αἱρετικῶν, καί παντός κωλύοντος ἀπό τήν ὁδόν τοῦ Θεοῦ.''
Ὅταν, δηλαδή, ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός ἐμποδίζεται στόν ἁγιαστικό του ἀγῶνα ἀπό τούς δαίμονες ἥ ἀπό ἀνθρώπους αἱρετικούς, τότε ὁ θυμός ὀφείλει νά γίνει μέσον προστασίας καί ἀντίστασης πνευματικῆς στά χέρια τοῦ Πιστοῦ.
Ἀξίζει να παρατηρήσουμε, ὅτι ὁ ὅσιος γέροντας βάζει τούς δαίμονες καί τούς αἱρετικούς στήν ἴδια σειρά. Διότι τήν ἴδια λύσσα ἔχουν ἐναντίον μας, τόν ἴδιο κίνδυνο διατρέχουμε καί ἀπό τίς δυό πλευρές...»
Ἐδῶ εἶναι, πού ἐφαρμόζεται τό ἁγιογραφικό ''ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε'' (Ἐφεσ. 4, 26). ~ Μέ σιωπή ή με θυμό; (Περί θυμού, φυσικής οργής του νου εδω)
*****
«Οι ιεροί Κανόνες επιτρέπουν και ενθαρρύνουν την αντίδραση των λαϊκών σε αιρετικούς (ψευδο)-ποιμένες.
Το πλέον εύλαλο κείμενο για το δικαίωμα προασπίσεως της Πίστεως από τους πιστούς, ακόμη και εναντίον των Επισκόπων, όταν οι Επίσκοποι μέσω της αιρέσεως αποκαλύπτονται ως «ψευδ-επίσκοποι» και «ψευδο-ποιμένες» αποτελεί ο 15ος ιερός Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (Α΄ Φωτιανής) του έτους 861 μ.Χ. η οποία θεωρείται ισόκυρος με τις Οικουμενικές Συνόδους.
Ο ιερός αυτός Κανών, αφού επισημάνει πώς πρέπει οι Χριστιανοί να αντιδρούν σε ενδεχόμενες παρεκτροπές του Επισκόπου της περιοχής τους, τελειώνει με την εξής διευκρίνηση:
«Όποιοι λόγω κάποιας αιρέσεως κατηγορημένης από τις Άγιες Συνόδους ή τους Πατέρες χωρίζουν τους εαυτούς τους από τον Πρόεδρο (της Εκκλησίας, τον Επίσκοπο), δηλαδή όταν εκείνος κηρύττη δημοσίως την αίρεσι και τη διδάσκει στην Εκκλησία «με γυμνήν την κεφαλήν», αυτοί όχι μόνον δεν υπόκεινται σε κανονικά επιτίμια προ συνοδικής διαγνώμης, επειδή αποτειχίζουν τον εαυτό τους από την κοινωνία προς τον καλούμενον Επίσκοπο, αλλά θα αξιωθούν και της αρμοζούσης τιμής από τους Ορθοδόξους.
Διότι κατηγόρησαν όχι Επισκόπους, αλλά ψευδ-επισκόπους και ψευδο-διδασκάλους, και δεν κατακομμάτιασαν την ένωσι της Εκκλησίας με σχίσμα, αλλά εμερίμνησαν να ελευθερώσουν την Εκκλησίαν από σχίσματα και διαμερισμούς...»
(Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται στα θέματα της Πίστεως; εδω. )
~ Έκδοση της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου.
*****
«Η απάντηση όλων των Πατριαρχών της Ορθόδοξης Ανατολής στον Πάπα Πίο τον 9ο, το 1848, διεκήρυξε τη σημασία του ρόλου των λαϊκών στην διατήρηση της Πίστεως της Εκκλησίας:
«Σε μας, ούτε Πατριάρχες, ούτε Σύνοδοι μπόρεσαν ποτέ να εισαγάγουν νέα [δόγματα και έθη], διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας είναι το ίδιο το σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή ο ίδιος ο λαός, ο οποίος θέλει το θρήσκευμά του αιωνίως αμετάβλητο και ομοειδές με αυτό των πατέρων του».
Ερμηνεύοντας αυτή την απάντηση των Ορθοδόξων Πατριαρχών προς τον Πάπα Πίο Θ΄ το 1848, όπου επισημαίνεται ο ρόλος των λαϊκών στη διαφύλαξη της πίστεως, ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ παρατηρεί:
«Το όλο σώμα της Εκκλησίας έχει το δικαίωμα να επαληθεύη, η, για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, το δικαίωμα, και όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά το καθήκον της «επιβεβαιώσεως».
Μ' αυτήν την έννοια οι Πατριάρχες της Ανατολής έγραφαν στη γνωστή Εγκύκλιο επιστολή του 1848 ότι «ο λαός ο ίδιος από μόνος του υπήρξεν ο υπερασπιστής της θρησκείας».
πηγή: (§17), εν ΙΩ. ΚΑΡΜΙΡΗ, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τόμ. Β΄, εν Αθήναις 1953, σελ. 920. και π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, ένθ' ανωτ., σελ. 207.»
Επίλογος
Στο διαδίκτυο, μπορεί κανείς να συναντήσει εκατοντάδες διαφορετικές απόψεις για τον ρόλο των λαϊκών ως θεματοφύλακα της πίστεως, όπως ξεκάθαρα έχουν ορίσει και αναφέρουν οι Μεγάλοι και θεοφόροι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας... καθώς και οι αποφάσεις των Οικ. Συνόδων, πλήθος θαυματουργών Αγίων, και χαρισματικές φωτισμένες μορφές, παλαιών και νεότερων χρόνων, όλοι σύμφωνοι απόλυτα μεταξύ τούς....
Προσωπικά ως ορθόδοξος μπλόγκερ στο διαδίκτυο, (η πνεύματος κοινωνία έχει αναγνωριστεί ως ιστοχώρος της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης), παραμένω ακόλουθος της Ορθόδοξης Πίστης, όπως εκφράζεται μέσω της κοινής των Θεούμενων Πατέρων Δόξας.
Δεν αποδίδω ποτέ καμία αναγνώριση και αποδοχή, σε όλες αυτές τις αθεολόγητες γνώμες απο όπου και αν προέρχονται, καν αδελφούς λαϊκούς, καν ψαλτάδες και νεοκόρους, καν θεολόγους και Iερείς, καν Aρχιερείς και Πατριάρχες ακόμη.... όπου είτε λόγω άγνοιας και ανάσκητου φρονήματος, είτε φόβου και δειλίας της ψυχής, που βασίζεται σε έλλειψη πληροφορίας, λόγω απουσίας φωτισμού -νοεράς προσευχής- ορθόδοξου βιώματος, είτε στοχαστικής πλάνης, είτε μεταπατερικών και οικουμενιστικών φρονημάτων... προτάσσουν αντιπατερικά και ανορθόδοξα επιχειρήματα, τύπου ''σώπα μη μιλάς'', σε πλήθος παραβάσεων, συμπροσευχές και ψευδοσύνοδους, και σε διδασκαλίες και εισαγωγή ανορθόδοξων και αιρετικών φρονημάτων.
Ο Ορθόδοξος Λαός, το μικρόν ποίμνιον, είναι καλεσμένο να γίνει Βασίλειον Ιεράτευμα, Έθνος Άγιον.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη, αναφέρεται στο ότι οι Χριστιανοί με το Βάπτισμα, το Χρίσμα και την εκκλησιαστική ζωή είναι βασιλείς και ιερείς («Εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείς και ιερείς, και βασιλεύσουσιν επί της γης», βλ. Απ. ε’, 10).
Ο Αρέθας Καισαρείας, διάδοχος του Μ. Βασιλείου, ερμηνεύοντας το «βασίλειον ιεράτευμα», αναφέρεται:
''στην νίκη εναντίον των παθών, και την πνευματική θυσία που γίνεται από εκείνους, που αγωνίζονται τον καλό αγώνα τής πίστεως.''
Και αυτόν τον καλό αγώνα, της πίστεως και ομολογίας, της φύλαξης της Ορθοδόξου παραδόσεως όπως και λάβαμε μέσω της Αποκαλύψεως του Θεού... αν επιτρέψουμε ως Ορθόδοξος Λαός, να μας τον διαβάλουν... να μας αφαιρέσουν το δικαίωμα της υπερασπίσεως της Αλήθειας του Χριστού, την καλήν ομολογία, τότε θα συμβεί εκείνο που ένας σύγχρονος Άγιος, και μεγάλος θεολόγος του 20ου αιώνα μας έχει προειπεί....
''Όταν η Εκκλησία, θα απαγορεύσει στήν απλή γιαγιά να ελέγχει τον Επίσκοπο της, τότε θα έρθει και το τέλος της Εκκλησίας...'' ~ Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Το παρών κείμενο αποτελεί δημόσια απάντηση πρός κάθε κατήγορο - διαβολέα, του ρόλου των λαϊκών ως σώμα της Εκκλησίας, ως μάρτυρες της αληθείας, και θεματοφύλακα της Πίστεως του.
Εμείς θα παραμένουμε πάντοτε καθώς λέγει και ο ποιητής: ''Μικρός λαός και πολεμά, δίχως σπαθιά και βόλια, για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι...'' ~ Γιάννης Ρίτσος.
Αν τώρα κανείς επιμένει σε διαφωνία με την συνολική διδασκαλία των Αγίων όπως και παρουσιάσαμε, λέγει ενα πολύ ωραίον ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, εμείς δεν τον δεχόμαστε σε κοινωνία. (το ήξερες; αν οχι, δες εδω ).
Απολύουμε εν ειρήνη. Το υπέροχο παράδειγμα του Αββά Σισώη (εδω) , είναι οτι πιο όμορφο έχουμε να αντιτάξουμε σε όσους επιμένουν να προσπαθούν να διαβάλουν, με σκοπό να φιμώσουν, την καλή ομολογία, και έλεγχο, και αντίδραση σε οσα σύγχρονα αντιπατερικά και ανορθόδοξα συμβαίνουν...
- Συμφωνεῖτε; Ὄχι; Ἄντε στό καλό.
Καί τούς ἀπέλυσε ἐν εἰρήνῃ. Ἤρεμα. Καί εἰρηνικά...
Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία
