Υπέρ της άνωθεν ειρήνης και της σωτηρίας των ψυχών ημών του Κυρίου δεηθώμεν. Ο Ιησούς έστη εν μέσω αυτών και λέγει αυτοίς· Ειρήνη υμίν (Ιωαν. 24: 36).
Ο μακαριστός π. Χαράλαμπος, που διετέλεσε και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου του Αγίου Όρους, όταν ήταν στη Νέα Σκήτη το 1964, σε ανύποπτη στιγμή και στην ερώτηση μου “τι διαφέρει η ειρήνη του Χριστού από την ειρήνη του κόσμου”, απάντησε: “Ειρήνη με ειρήνη έχει διαφορά. Υπάρχει τεραστία διαφορά από την ειρήνη που δίδει ο Θεός, Ούτω κάποτε προσευχόμενος πλησίον του παραθύρου του κελιού μου, αισθάνθηκα ένα πράγμα, που δεν μπορεί να το εκφράση κανείς. Εκεί που προσευχόμουν, ακούω ξαφνικά μια βοή “σσσ, σσσ.,.σσσσ”.
Οι αισθήσεις μου οι εξωτερικές κόπηκαν και “άνοιξε” μέσα στην καρδιά μου μία ειρήνη σε ανέκφραστο βαθμό. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Μία ανέκφραστος γλυκύτης, γαλήνη, ειρήνη… Δεν περιγράφεται! Αισθανόμουν Παράδεισον μέσα μου.
Αυτό ίσως κράτησε μία ώρα. Κατόπιν υποχώρησε. Έμεινε όμως μέσα μου. Βεβαίως, ελάχιστο πράγμα παρέμεινε. Και έκτοτε ό,τι κι αν συνέβαινε, οιαδήποτε φροντίδα, ταραχή, πειρασμός κλπ, η ειρήνη από μέσα μου δεν χανόταν. Όταν έφυγε εκείνη η μεγάλη και ανέκφραστος ειρήνη, έκλαιγα,φώναζα: τι ήτανε αυτό, τι ήτανε αυτό; Θεέ μου, έλεγα, αυτή ήτανε η ειρήνη που έδωσες στους Αγίους Αποστόλους: “ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν”; Δεν μπορούσα να βαστάξω. “Έκλαιγα, έκλαιγα, τι ήτανε αυτό, Θεέ μου;!!”
Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία, πρ. Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου
