Η ανακομιδή του Αγίου Νεκταρίου έγινε αφού σουρούπωσε. Θα΄ ταν 8-9, βραδάκι πια. Δεν είχαμε ηλεκτρικά. Με τα λουξ δουλεύαμε. Όλοι, γύρω- τριγύρω, μ΄ αναμμένες λαμπάδες και κεριά. Στην αρχή διαβάστηκε η ακολουθία. Αφού βγάλαμε τ΄ άγια λείψανα, τα τοποθετήσαμε σε λεκάνες. Τα πλύναμε με ροδόσταμο και άλλα αρώματα. Σε ορισμένα λείψανα ήταν το ύφασμα κολλημένο απάνω. Τα καθαρίσαμε. Κάναμε Παννυχίδα και τα τοποθετήσαμε στο Ναό για προσκύνημα. Η ευωδία που χυνόταν ολόγυρα δεν γίνεται να περιγραφεί. Τι πράμα ήταν αυτό! Καταπληκτικό! Τα τοποθετήσαμε στη μέση του Ναού. Την Κάρα και τα υπόλοιπα λείψανα. Βάλαμε και την αρχιερατική μίτρα, την πατερίτσα και τα δικεροτρίκερα. Περνούσε ο κόσμος και ασπαζόταν με συγκίνηση. Ο Δεσπότης είπε σε μένα και στον π. Αμφιλόχιο Μακρή να φροντίσουμε για τον ευπρεπισμό των λειψάνων.
Το βράδυ της ανακομιδής , μια παρέα ερχόταν από την Αθήνα και πήγαινε στην Αγία Μαρίνα για να γλεντήσει. Όταν φτάσαν στο γεφυράκι των Αγίων Αποστόλων, μια κυρία αισθάνθηκε πρώτη την ευωδία. Συνέχισαν τον δρόμο τους . Έφτασαν στην Αγία Μαρίνα. Η ευωδία τους ακολουθούσε. Εκεί ρώτησε κι έμαθε πως γινόταν η Ανακομιδή. Τα παρατάει όλα τότε και μια και δυο βάζει πλώρη για το Μοναστήρι. Γονατίζει μπροστά στ΄ άγια Λείψανα, βγάζει το ακριβό περιδέραιό της και το αφήνει επάνω τους. Εξομολογήθηκε στον π. Δημήτριο Λυκούρη, εφημέριο Κυψέλης που ήταν εδώ. Άλλαξε προς το καλύτερο φυσικά, όλη η ζωή της.
π. Τιμόθεος. Από το βιβλίο ΜΙΛΗΣΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ του Μανώλη Μελινού
