Kυριακή Ι΄ Λουκά - Κυριακή: η ημέρα του Κυρίου
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ : Κατά Λουκάν, ΙΓ΄,10-17
«Ἦν διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι»
Ἦταν Σάββατο. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δίδασκε σὲ κάποια Συναγωγή. Ἀνάμεσα στοὺς ἀκροατὲς καὶ μία συγκύπτουσα γυναίκα, ἐπὶ δεκαοκτὼ χρόνια καμπουριασμένη, διπλωμένη στὰ δύο. Ὁ καρδιογνώστης Κύριος διέκρινε τὸν ζῆλο της νὰ εἶναι παρούσα στὴ Συναγωγὴ καὶ νὰ παρακολουθεῖ τὴ διδασκαλία τοῦ Νόμου, παρὰ τὸν κόπο ἀπὸ τὴ σωματικὴ δυσκολία της, καὶ τὴ θεράπευσε θαυματουργικὰ ἀπὸ τὴν ἀσθένειά της.
Τὸ Σάββατο ἦταν ἡμέρα ἱερὴ γιὰ τοὺς Ἑβραίους· ἀφιερωμένη στὸν Θεὸ καὶ στὴ λατρεία του. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς τὴ θέση τοῦ Σαββάτου ἔχει πάρει ἡ Κυριακή. Ἂς δοῦμε λοιπὸν στὴ συνέχεια τὴ σημασία τῆς Κυριακῆς ἡμέρας γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ πῶς θὰ τὴν τιμοῦμε οἱ πιστοί.
1. Κάθε Κυριακὴ Πάσχα
Ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ἦταν ἱερὴ καὶ ἁγία στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ἦταν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ στοὺς Ἑβραίους νὰ τιμοῦν τὴν ἡμέρα αὐτή: «Μνήσθητι τὴν ἡμέραν τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν» (Ἐξ. κ΄ 8). Νὰ θυμᾶσαι πάντοτε τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου καὶ νὰ τὴν κρατεῖς ὡς ἱερὴ καὶ ἁγία.
Ὅπως εἴπαμε, γιὰ ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς τὸ Σάββατο ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὴν Κυριακή, διότι τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἑορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Κυριακὴ ἡμέρα ἀναστήθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἐμφανίσθηκε στὴν ἁγία Μαρία τὴ Μαγδαληνή, στὶς ἄλλες Μυροφόρες, στοὺς δύο Μαθητὲς ποὺ πορεύονταν πρὸς τοὺς Ἐμμαούς, στοὺς Μαθητὲς ποὺ ἦταν συγκεντρωμένοι στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ. Αὐτὴ λοιπὸν ἦταν ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεώς του, ἡ «μία τῶν Σαββάτων», ἡ πρώτη ἡμέρα μετὰ τὸ Σάββατο, ἡ ἡμέρα τῆς ἀναδημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἡμέρα Κυριακὴ ἦταν, «μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτώ», ὅταν ὁ ἀναστημένος Κύριος ἐμφανίσθηκε πάλι στοὺς Μαθητὲς γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν πίστη τοῦ Θωμᾶ.
Γι᾿ αὐτὸ στὴν Ἐκκλησία μας κάθε Κυριακὴ γιορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση. Εἶναι ἡμέρα πανηγυρική. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὴ λαμπρότητα μὲ τὴν ὁποία τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία τὴν ἡμέρα αὐτή· ἀπὸ τὸν πανηγυρικὸ τόνο τῶν τροπαρίων. Εἶναι μάλιστα δηλωτικὸ καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν ὕμνων τῆς Κυριακῆς. Ἂν προσέξουμε τὰ νοήματά τους, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι ἀναφέρονται στὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Κάθε Κυριακή, λοιπόν, γιορτάζουμε Πάσχα! Πῶς ὅμως πρέπει νὰ τιμοῦμε οἱ πιστοὶ τὴν ἡμέρα αὐτή;
2. Μὲ ἀνελλιπὴ συμμετοχὴ στὴ θεία Λειτουργία
Ἡ Κυριακὴ πρέπει νὰ εἶναι γιὰ κάθε Χριστιανὸ ἡμέρα ἀφιερωμένη στὸν Κύριο. Ἔχει θεσπισθεῖ ὡς ἐπίσημη ἀργία ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντίνο. Δὲν εἶναι ἀργία μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀναπαύσεως, ἀλλὰ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία σταματοῦμε τὰ ὑπόλοιπα ἔργα γιὰ νὰ λατρεύσουμε τὸν Κύριο. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς τόνιζε ἰδιαιτέρως: «Τὴν Κυριακὴν νὰ σχολάζωμεν καὶ νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὰς ἐκκλησίας μας νὰ δοξάζωμεν τὸν Θεόν μας, νὰ ἱστάμεθα μὲ εὐλάβειαν, ν᾿ ἀκούωμεν τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον καὶ τὰ λοιπὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Τί μᾶς παραγγέλλει ὁ Χριστός μας νὰ κάμνωμεν; Νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μας ὁποὺ εἶνε τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον» (Διδαχὴ Α΄).
Γι᾿ αὐτὸ κάθε Κυριακὴ ὅλου τοῦ ἔτους τελεῖται στοὺς ἱεροὺς Ναούς μας ἡ θεία Λειτουργία, ἡ εὐχαριστιακὴ Σύναξη τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀνελλιπὴς συμμετοχή μας σ᾿ αὐτὴν εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος γιὰ νὰ τιμοῦμε οἱ πιστοὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὰ μύρα τῆς λατρείας μας, νὰ Τοῦ ἐκφράζουμε εὐγνωμοσύνη γιὰ ὅσα μᾶς ἔχει χαρίσει. Στὴ θεία Λειτουργία ἀφήνουμε πίσω μας τὴ γῆ καὶ τὴ ματαιότητά της. Ἐξερχόμαστε ἀπὸ τὸν ὑλικὸ κόσμο καὶ τὴ διάσταση τοῦ χρόνου καὶ εἰσερχόμαστε σὲ μιὰ ἄλλη πραγματικότητα, πιὸ ἀληθινὴ ἀπὸ τὴν ἐπίγεια: στὴν κοινωνία τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Βασιλείας του. Ὑμνοῦμε τὸν Κύριο μὲ τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς Ἁγίους. Ἀποθέτουμε στὸν Οὐράνιο Πατέρα ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καὶ μᾶς προβληματίζει. Ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του μετέχοντας στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ἡ ψυχή μας ἀπολαμβάνει τὴν εἰρήνη, τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἀνασταίνεται, ἀνορθώνεται, στρέφεται καὶ πάλι στὸν Οὐρανό, ἀτενίζει τὸν Κύριο, ἀναπνέει τὴ ζωντανὴ παρουσία του, τὴν πνοὴ τῆς Χάριτός του.
Δυστυχῶς κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ὅλες οἱ κυβερνήσεις τῆς ὀρθόδοξης Πατρίδας μας ὑποτιμοῦν τὴν ἀξία τῆς Κυριακῆς, περιφρονοῦν τὴν ἱερότητά της, θυσιάζουν τὴν πνευματικὴ διάστασή της στὸν βωμὸ τοῦ κέρδους. Θεός μας πλέον γίνεται τὸ χρῆμα. Ἂς μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὸ ρεῦμα αὐτό. Ἂς προσφέρουμε στὸν Κύριο τὴν Κυριακὴ ἡμέρα, μετέχοντας ἀνελλιπῶς στὴ θεία Λειτουργία. Ἐκεῖ συγκαταβαίνει ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μὲ τὸ νὰ ἔρχεται κοντά μας, λατρευόμενος, μεταλαμβανόμενος. Αὐτὸς μὲ ἕνα μυστικὸ ἄγγιγμά του μπορεῖ νὰ μᾶς χαρίσει τὴ λύτρωση καὶ νὰ μᾶς πεῖ: «ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου» (Λουκ. ιγ΄ 12). Ἔχεις ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν ἀσθένειά σου.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
