Ανοικτή επιστολή προς τον Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο (για συμπροσευχές με Μαρωνίτες αιρετικούς;)
ο τωρινός “Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου” Σελίμ Σφέιρ “σε ένδειξη φιλίας και εν Χριστώ αδελφοσύνης”· στεκόταν μάλιστα όχι απέναντι, αλλά δίπλα ακριβώς στους παριστάμενους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου, ένας εκ των οποίων ήσασταν εσείς.
❈
Αλεξανδρούπολη, 29 Φεβρουαρίου 2024
Βασιλική Οικονόμου
Ανοικτή επιστολή
Προς τον Παν. Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο
Πανιερώτατε
Σας απευθύνουμε αυτήν την ανοικτή επιστολή, επειδή νιώσαμε επιτακτική την ανάγκη να διατυπώσουμε τους προβληματισμούς και τα ερωτήματα που μας δημιουργήθηκαν από κάποια λεγόμενά σας στην “Λ΄ (30η) Πνευματικὴ Σύναξη Διαλόγου μὲ τὸν Μόρφου Νεόφυτo (31.01.2024)”. Σημειώσαμε συγκεκριμένα ένα παρενθετικό απόσπασμα, από την αναφορά σας στην απαγόρευση εισόδου στους Ναούς όσων πολιτικών υπερψήφισαν το βλάσφημο και επαίσχυντο νόμο για τον πολιτικό “γάμο” των ομοφυλοφίλων κλπ στη Βουλή της Ελλάδας στις 15-2-2024. Στη συνέχεια του αποσπάσματος αναφέρεστε στην παρουσία μαρωνιτών “Αρχιεπισκόπων” σε Ακολουθίες στη Μητρόπολή σας.
«…Αν είναι κανένας Μητροπολίτης που’ ναι σπλαχνικός και ευγενικός, θα του πει, κύριε υπουργέ, κυρία βουλευτής, θα κάτσεις κάτω στον νάρθηκα, εκεί που κάθονται οι καρδινάλιοι κανονικά. Ποτέ δε βάζεις τον καρδινάλιον, Παναγιότατε, απέναντί σου, στο Σύνθρονον, ε; Όπως γίνεται στο Φανάρι. Θέλεις να τον φέρεις εις την Λειτουργίαν; Τον βάζεις (…) εκεί κάτω (…) εκεί, λέει, είναι τα κατηχούμενα, εκεί γίνονται οι κατηχήσεις. Ένας που έρχεται, αγαπητός μας, μα καθολικός, μα προτεστάντης, μα ινδουϊστής, τον φέρνεις και τον βάζεις εκεί κάτω, στα κατηχούμενα, να δει τη Θεία Λειτουργία, μάλιστα θα τη δει μέχρι το Πιστεύω· ακούστηκεν το Πιστεύω, “τας θύρας τας θύρας”, πριν το Πιστεύω μάλιστα, έτσι, θα πάεις στο καλόν και θα ξανάρθεις, άμα σου άρεσε. Αυτή είναι η τάξις, η ακρίβεια. Θες να μου πεις, εσύ κάμνεις τα, άγιε Μόρφου; Ούτε εγώ τα κάμνω έτσι (…) Κι εγώ στην Άγιου Μάμα, όταν έρχετουν ο Αρχιεπίσκοπος των Μαρωνιτών, φίλος, φίλτατος, Ιωσήφ, κι ο τωρινός, ένας ταπεινός άνθρωπος, τον βάζω απέναντι, σ’ ένα στασίδι. Αλλά εκεί είναι ειδικές συνθήκες. Είναι κατοχή, ε; Είναι Τουρκιά. Δεν κάμνεις ό,τι θέλεις. (…) Αλλά τού είπα, «να μην έρχεσαι στη Λειτουργία, να’ ρχεσαι μόνο στον Εσπερινό». Δηλαδή, άμα θέλει ο Δεσπότης, και γνωρίζει και Θεολογίαν, που πρέπει να γνωρίζει, βρίσκει λύσεις (…) Θα’ ρχεσαι μόνο στον Εσπερινό. Ούτε “Καταξίωσον” λέει, ούτε “Άγιος ο Θεός”, ούτε “Κύριε ελέησον” (…)». [1]
Μήπως θα είχατε την ευγενή καλοσύνη να μάς εξηγήσετε το νόημα των λεγομένων σας; Κατ’ αρχήν, θεωρείτε ασπλαχνία και αγένεια την παιδαγωγία την οποία ασκεί δια της Εκκλησίας Του ο Κύριος στους ασεβείς και βλάσφημους; Αν όχι, γιατί χαρακτηρίζετε “ευσπλαχνικό και ευγενικό” τον Μητροπολίτη εκείνο που θα επιτρέψει την είσοδό τους στο Ναό παρά την απαγόρευση;
Και το κυρίως θέμα μας: τελούν υπό κατήχηση ο ρηθείς Μαρωνίτης ψευδεπίσκοπος Ιωσήφ (Σουέηφ) και ο “διάδοχός” του; Έχουν εκδηλώσει την πρόθεση να βαπτιστούν και τους κατηχείτε και με αυτή τη λογική τούς επιτρέπετε να παρίστανται στις Ακολουθίες, καίτοι αιρετικοί; Αν ναι, δεν είναι πρωτίστως απαραίτητη η μετάνοιά τους και κατόπιν η κατήχησή τους; Και πόσο καιρό διαρκεί η κατήχηση αυτή, δεδομένου ότι υπάρχουν μαρτυρίες ότι ήδη το 2013, δηλαδή από δεκαετίας (αν όχι και νωρίτερα), παρίστατο ο φίλος σας Ιωσήφ σε Ακολουθίες της Μητρόπολής σας [2]; Μάλιστα σε μεταγενέστερο πανηγυρικό Εσπερινό το 2015, όπου μάλιστα παρίσταντο και άλλοι δύο Αρχιερείς από την Ελλάδα και την Κύπρο, τον αποκαλέσατε “Αρχιεπίσκοπο Μαρωνιτών Κύπρου” και όχι κατηχούμενο [3]. Δεν είναι αρκετά τα δέκα χρόνια κατήχησης για να βαπτιστεί ο κατηχούμενός σας; Πού φαίνεται η μετάνοιά του και η επιστροφή του στην αλήθεια της Ορθοδοξίας, αφού διατηρεί τον τίτλο “Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών”; Μάλιστα τον βρίσκουμε το 2022 να υπογράφει συλλυπητήρια επιστολή για την κοίμηση του εκδημήσαντος Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου ως “Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Τριπόλεως Λιβάνου” πλέον, όχι Κύπρου [4], αφού τον διαδέχθηκε στον ψευδοθρόνο της Κύπρου ο προρρηθείς “τωρινός” Σελίμ Σφέιρ [5].
Σημειώνουμε παρενθετικά, ότι στην ιστοσελίδα της “Αρχιεπισκοπής Μαρωνιτών Κύπρου” διαβάζουμε ότι στην εορτή του Αγίου Μάμα το Σεπτέμβρη του 2023 παρευρέθηκε και ο τωρινός “Αρχιεπίσκοπος Μαρωνιτών Κύπρου” Σελίμ Σφέιρ “σε ένδειξη φιλίας και εν Χριστώ αδελφοσύνης” [6]· στεκόταν μάλιστα όχι απέναντι, αλλά δίπλα ακριβώς στους παριστάμενους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου, ένας εκ των οποίων ήσασταν εσείς. Να υποθέσουμε ότι και ο Σελίμ Σφέιρ είναι αγαπητός σας και φίλος, φίλτατος; Και θα είχε άδικο όποιος σκεφτόταν ότι αυτή η αναφορά σε “φιλία και εν Χριστώ αδελφοσύνη” μάλλον σε οικουμενιστικές συμπροσευχές παραπέμπει και όχι σε τουρκική καταπίεση; Τουρκικός δάκτυλος επέβαλε τη συμμετοχή του Ιωσήφ Σουέηφ στο 1ο Συνέδριο «Κυπριακής Αγιολογίας» στο Παραλίμνι Αμμοχώστου; [7] Είναι απλή σύμπτωση το ότι στις 16 Φεβρουαρίου 2024 ο “διάδοχός” του Σελίμ Σφέιρ συναντήθηκε με τους θρησκευτικούς αρχηγούς (ή τους εκπροσώπους τους) της Κύπρου σε μια συνάντηση όπου αντάλλαξαν “σημαντικές ιδέες και αισθήματα φιλίας”; [8] Και γι’ αυτό οι Τούρκοι πταίουν;
Αν ήταν πράγματι κατηχούμενος ο φίλτατός σας Ιωσήφ, γιατί του είπατε να μην έρχεται στη Θεία Λειτουργία (μέχρι το “τας θύρας…” όπως προβλέπει για τους κατηχούμενους η Εκκλησία μας), αλλά μόνο στον Εσπερινό; Και αφού λέτε ότι του είπατε να έρχεται μόνο στον Εσπερινό, γιατί διαβάζουμε σε ανάρτηση του ΡΙΚ ότι το 2016 συμμετείχε και σε Θεία Λειτουργία, και πάλι ως δήθεν “Αρχιεπίσκοπος”; [9]
Όσον αφορά το επιχείρημά σας περί ειδικών συνθηκών κατοχής, γνωρίζετε κάποιον Ιερό Κανόνα της Εκκλησίας μας που να ορίζει ότι σε κατεχόμενα εδάφη παύει ο διαχωρισμός μεταξύ ορθοδόξων και αιρετικών και αίρονται τα επιτίμια ακοινωνησίας και Μεγάλου Αφορισμού που προβλέπονται για τις περιπτώσεις συμπροσευχής με αιρετικούς, όπως ορίζονται λ.χ. από τους Ι’ και ΜΕ’ Αποστολικούς Κανόνες; Ο Ι’ Αποστολικός Κανόνας, μάλιστα, ορίζει ότι ακόμα και σε οικία αν συμπροσευχηθεί ορθόδοξος με αιρετικό αφορίζεται. Συνεπώς, δεν επιτρέπεται και δεν αμνηστεύεται η συμπροσευχή με αμετανόητους αιρετικούς ούτε στον Εσπερινό ούτε στη Θεία Λειτουργία ούτε στον νάρθηκα ούτε στον κυρίως Ναό ούτε πουθενά. Η δε σιωπή του παρευρισκόμενου αιρετικού κατά την εκάστοτε Ακολουθία δεν συνεπάγεται ότι δε συμμετέχει σε αυτήν, διότι, με αυτή τη λογική, θα πρέπει ομοίως να θεωρηθεί ότι το ορθόδοξο εκκλησίασμα που επίσης παραμένει σιωπηλό δεν συμμετέχει στην Ακολουθία και άρα συμμετέχουν μόνο οι (Αρχ)Ιερείς, οι Διάκονοι, οι Ιεροψάλτες και οι Αναγνώστες. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Σας επέβαλε μήπως το τουρκικό καθεστώς την παρουσία του Μαρωνίτη αιρετικού και παρουσιάζετε την “Τουρκιά” ως δικαιολογία; Αν ναι, πώς του δίνετε οδηγίες περί του πότε να έλθει και πότε όχι; Λησμονείτε ότι η συμπροσευχή με αιρετικούς συνιστά προδοσία της Πίστης και αυτή με τη σειρά της αίρει την προστασία του Θεού από ένα λαό; Συνεπώς κατά πόσο βοηθάται η κατεχόμενη Κύπρος από τέτοιες συμπροσευχές; Μήπως αντιθέτως επιδεινώνεται η θέση της ενώπιον του Κυρίου; Και, αν υποθέσουμε ότι η παρουσία των εν λόγω αιρετικών ήταν επιβεβλημένη και όχι ηθελημένη, γιατί τονίζετε ότι ο μεν Ιωσήφ είναι “αγαπητός” και “φίλος, φίλτατος” ο δε διάδοχός του “ταπεινός”; Είναι και στον Άγιο Τριαδικό Θεό αγαπητός ο πλανών και πλανώμενος αγαπητός σας, ο οποίος, ως Μαρωνίτης, βρίσκεται σε πλήρη κοινωνία με τον εχθρό Θεού και ανθρώπων και αβάπτιστο πρόδρομο του Αντιχρίστου ψευδοπάπα Ρώμης, του οποίου τα κακόδοξα φρονήματα προφανώς και ασπάζεται, ως μέλος της “ρωμαιοκαθολικής” ψευδοεκκλησίας [10];
Αναρωτιόμαστε, δεν ανησυχείτε μήπως κάποιοι ακροατές σας θεωρήσουν ότι υπάρχουν και εκτός Ορθοδοξίας έγκυρα Μυστήρια, ακούγοντάς σας να ομιλείτε με τέτοιο τρόπο περί των Μαρωνιτών, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται περί ψευδοεκκλησίας και περί ψευδεπισκόπων; Δεν νομίζετε ότι με την παρουσία τους σε Ακολουθίες της Μητρόπολής σας εξοικειώνεται σταδιακά ο λαός σας με την παρουσία αιρετικών σε ορθόδοξους Ναούς και άρα και με την εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς, σε καιρό, μάλιστα, που επιδιώκεται η ένωση της Ορθοδοξίας με τον Παπισμό; Δεν υπάρχει κίνδυνος να συμπεράνει ο λαός που σας ακούει ότι είναι φυσιολογικό και αποδεκτό να διατηρούμε φιλίες με αιρετικούς, ενώ αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την Αγία Γραφή και την Αγιοπατερική Παράδοση της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας μας; Δεν αμνηστεύεται και δεν ενισχύεται με αυτόν τον τρόπο η στάση των Οικουμενιστών Αρχιερέων Ελλάδας και Κύπρου, οι οποίοι όλο και συχνότερα, πλέον, δέχονται αιρετικούς σε ορθόδοξους Ναούς;
Πανιερώτατε
Η ανοικτή αυτή επιστολή θα μπορούσε να είναι κλειστή. Είναι όμως ανοικτή, ακριβώς επειδή γνωρίζουμε ότι υπάρχουν χιλιάδες πιστοί ανά την Ελλάδα και την Κύπρο οι οποίοι σας αγαπούν, σας ακούν, σας πιστεύουν και σας εμπιστεύονται. Θεωρήσαμε, λοιπόν, ότι αυτά που προβλημάτισαν εμάς πιθανότατα έχουν προβληματίσει – ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να προβληματίσουν – και άλλους πιστούς και γι’ αυτό η απάντησή σας θα ήταν καλό να κοινοποιηθεί στον ορθόδοξο λαό. Θα είναι, λοιπόν, προς τιμήν σας, αν βρείτε λίγο χρόνο μέσα στις πολλές αρχιερατικές υποχρεώσεις σας για να μας απαντήσετε έστω με λίγες λέξεις, δίνοντάς μας παράλληλα και τη γραπτή άδεια να μοιραστούμε την απάντησή σας με το λαό του Θεού, ο οποίος πρέπει αλλά και δικαιούται να γνωρίζει πώς τοποθετείστε απέναντι σε όλα αυτά που εκθέσαμε.
Με σεβασμό στην Αρχιερωσύνη σας
Βασιλική Οικονόμου
προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού.
✞
IC XC NIKA
Ο ΚΥΡΙΟC ΕΓΓΥC
https://sitostheou.wordpress.com
https://orthodoxyellas.blogspot.com/2024/03/blog-post_2.html
