Ἡ “Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία”
εἶναι ἕνα
μικρὸ περιοδικὸ ποὺ δημιούργησε ὁ ἱδρυτὴς τῶν ἐκδόσεων
«ΤΗΝΟΣ», Στυλιανὸς Λαγουρός.
Μέσα ἀπ’ αὐτή, διατύπωσε εὐθαρσῶς ἀλήθειες
ποὺ σπάζουν κόκκαλα. Ἀλήθειες
ποὺ κρύβουν ἀπὸ δειλία
ἢ σκοπιμότητες
οἱ ἄλλοτε θαρραλέοι Ὀρθόδοξοι ἔντυποι
σχολιαστὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικαιρότητας.
Ὅλοι
δηλαδὴ ἐκεῖνοι,
ποὺ σήμερα ἔχουν
τὸν τίτλο τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας,
ποὺ στηλιτεύουν κάποια ἀπὸ τὰ κακῶς
κείμενα, ἀλλὰ ταυτόχρονα, συμπλέουν μὲ τοὺς
στηλιτευόμενους!
Μπαίνουμε ἢ ζοῦμε ἤδη στὴν ἐποχὴ ποὺ προφήτευσε
ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός,
κατὰ τὴν ὁποία
οἱ ἱερωμένοι θὰ πέσουν
πολὺ χαμηλά, θὰ προδώσουν
τὸν ρόλο τους, δὲν θὰ ἀποτελοῦν τὸ καθοδηγητικὸ παράδειγμα
γιὰ μᾶς τοὺς λαϊκούς.
«Θα ψάχνετε νὰ βρεῖτε κάποιον
πνευματικὸ νὰ ἐξομολογηθεῖτε, καὶ δὲν θὰ τὸν βρίσκετε», μᾶς εἶχαν πεῖ πρὶν μερικὰ χρόνια
φωτισμένοι γέροντες.
Καὶ πράγματι,
στὴν ἐποχὴ μας
βρίσκει κανεὶς πνευματικοὺς “ἐξ ἡμισείας” ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι:
α. Ἔχουν
ἀπομνημονεύσει καὶ βιώσει
μεγάλο μέρος τῆς ἀσκητικῆς καὶ νηπτικῆς πατερικῆς θεολογίας,
τὴν ὁποία ὅμως ἐφαρμόζουν
μέσα στὰ ἀδιαφανῆ πλαίσια
μιᾶς οἰκουμενιστικῆς προοπτικῆς (ποὺ ἀδιάκριτα ἔχουν
ἀποδεχθεῖ), καὶ διαμέσου
αὐτῆς τῆς ποιμαντικῆς καθοδηγοῦν “ἐν ἀδιακρισία”
τὰ πνευματικά τους τέκνα, προβάλλοντες ἢ ἀποδεχόμενοι
τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ διακριτικοῦ γέροντα
(ὡς ἕνα εἶδος γκουροῦ) καὶ ἀπαιτοῦντες ὑπακοή. Μέσα σ' αὐτὰ τὰ πλαίσια
ἐργάζονται κατευθύνοντας τοὺς ποιμαινόμενους,
μὲ ἀποτέλεσμα τὰ τέκνα
τους νὰ βιώνουν ψυχαναγκαστικὰ πλευρὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ζώντας
μία φαντασιακὴ κατάσταση, ὡς κατὰ “φαντασίαν
χριστιανοί”, σύμφωνα μὲ τὸν ἀείμνηστο
καθηγητὴ Ἰωάννη Κορναράκη,
β. ἐφ' ὅσον,
ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά,
καὶ πάλι μέσα στὰ πλαίσια
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν
προσχωρήσει αὐτοὶ οἱ πνευματικοὶ στὴν αἵρεση
τοῦ κληρικαλισμοῦ καὶ τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ, ἐλαφρὰ τῇ καρδίᾳ· αἵρεση
ποὺ ἐκθηλύνει τὴν προοπτική του χριστιανικοῦ ἀγῶνα καὶ βαθμιαία,
ἀνεπαίσθητα καὶ ὕπουλα βάλλει κατὰ τοῦ Χριστοκεντρισμοῦ τῆς Ὀρθόδοξης
Ἐκκλησίας.
Αὐτὴ τὴν ἀπαράδεχτη
κατάσταση ποὺ σιγοντάρουν καὶ ὑποθάλπουν
ἐκκλησιαστικὰ ἡλεκτρονικὰ καὶ μὴ ἔντυπα,
ἡ “Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία”, μὲ συνέπεια, λιτὸ καὶ εὔστοχο
λόγο, ἐλέγχει αὐστηρὰ καὶ φιλάνθρωπα.
Γι' αὐτὸ ἐπιλέξαμε μερικὰ σύντομα
μὰ χαρακτηριστικὰ σχόλια
τοῦ Στυλιανοῦ Λαγουροῦ, ὡς δυνατὴ φωνὴ ἀφύπνισης ἀπὸ τὸ 2013 (ἂς τὸ προσέξουν αὐτό ὅσοι ξαφνικά "ἀνακαλύπτουν" σκάνδαλα τῶν ἐπισκόπων") στὸν μακάριο
ὕπνο μας, ἀφορμὴ γιὰ προβληματισμὸ καὶ ἐπίγνωση τῆς κατάντιας
τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας
πραγμάτων.
Α. ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΩΝ
Οἱ διάφοροι Διάλογοι (μὲ τὸν κόσμο καὶ μὲ τὶς διάφορες ὁμολογίες καὶ θρησκεῖες) ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ἀποδέχονται ἐγκληματικὰ οἱ “ὑπεύθυνοι” Ἐπίσκοποι καὶ λοιποὶ ποιμένες (παρόλο ποὺ λεκτικὰ τοὺς καταγγέλλουν),
ἐξευτελίζουν τὴν “νύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία”. Κι ὅμως, οἱ πνευματικοὶ συνιστοῦν σ' αὐτοὺς τοὺς Ἐπισκόπους “Ὑπακοή”, παρὰ τὴν ἀντίθετη διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ συνόλης της Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Γράφει ὁ κ. Λαγουρός:
◈ “Ἂς μείνει ἡ Ἐκκλησία στὰ “χαρακώματα” ὅπως τὰ υἱοθέτησε ὁ πνευματέμφορος λόγος τοῦ Ἀπ. Παύλου “μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ”. Δυὸ χιλιάδες χρόνια ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κάνει τὰ ἀνοίγματά της στὸν κόσμο καὶ διαλέγεται μὲ αὐτόν, ἐν “ ἐλευθερίᾳ” στὰ πλαίσια ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἀπαίτησε ἀπ' τοὺς μαθητές Του: “Μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη”! Αὐτὸ τὸ “μαθητεύσατε” ἀρκεῖ...
◈ Ἡ Ἐκκλησία τῶν πρώτων αἰώνων, ἀλλὰ καὶ πιὸ ἔπειτα, δὲν ἐκάθησε στὸ ἴδιο τραπέζι μὲ τοὺς Νέρωνες. Προτίμησε τὸ μαρτύριο. Ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία πρόσφατα, τὸ ἴδιο. Δὲν ἐζήτησε διάλογο μὲ τοὺς κομμουνιστὲς τῶν γκουλάγκ. Προτίμησε ἐπίσης τὸ μαρτύριο.
◈ Τέλος, ποιά τύχη εἶχε ὁ “διάλογος” πρὸ μηνῶν, νὰ συζητᾶ στὸ ἴδιο “τραπέζι” ὁ ἁγιορείτης π. Βασίλειος Γοντικάκης μὲ πρόσωπα ποὺ θεωροῦν τὴν Ἁγία Παράδοση σὰν “σάβανα” καὶ “πτώματα” καὶ “φορμόλη”, μέλη “παντὸς καιροῦ καὶ καταιγίδας” ἀθεολόγητους “θεολόγους”, γυρολόγους τῆς παγκοσμιοποίησης;
◈ Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀδιανόητο νὰ ἀποδέχεται τὴν διαπόμπευσή της ἐν διαλόγῳ μὲ τοὺς γυρολόγους διεθνιστές, κομμουνιστές, ἐθνομηδενιστὲς τῆς πολυπολιτισμικότητας. Σεβόμαστε ὅλους ἀλλὰ ὄχι νὰ προδίδουν καὶ νὰ ὑβρίζουν τὰ τιμαλφῆ τοῦ Γένους μαζί μας, στὸ ἴδιο τραπέζι...
ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
◈ Ποιός θὰ τὸ περίμενε ὅτι, ὁ σαρκασμὸς τοῦ Σκὸτ Πέκ, θὰ ἐπαληθευόταν τόσο ἐκκωφαντικὰ καὶ σ' ἐμᾶς ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα; Ποιὸς θὰ τὸ περίμενε ὅτι ἡ “Ἐκκλησία” καὶ οἱ “διάδοχοι” τῶν Ἀποστόλων, εἶναι αὐτοὶ ποὺ συντηροῦν τὴν “κακότητα” σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴν λαμπερὴ “μεταμφίεσή” της σὲ ὕψιστο ἀγαθὸ ὑποκρισίας ἀμετανόητης;
◈ Ναί, φίλες καὶ φίλοι ἀναγνῶστες, μὲ πόνο βαθὺ καὶ συνοχὴ ψυχῆς ἀναγκαζόμαστε νὰ ἐπαληθεύσουμε τὸν σαρκασμὸ τοῦ Σκὸτ Πὲκ ὅτι, “τὸ πιθανότερο” μέρος γιὰ νὰ βρεῖ κανεὶς κακοὺς ἀνθρώπους εἶναι μέσα στὴν “Ἐκκλησία”. Μάλιστα, ἐκεῖ ποὺ κανένας δὲν θὰ τὸ περίμενε. Ἐκεῖ ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἔχει γιὰ στολίδια “ὡς προφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα” τῶν ἁγίων της, ποὺ ἔδωσαν τὴν ζωή τους γιὰ νὰ λάμψει ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Σ' αὐτὴ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, οἱ “ἀντιπρόσωποί” Του, ἀκυρώνουν μὲ τὴν κακότητά τους ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Εὐαγγελικοῦ Νόμου, σκανδαλίζοντας δικαίους καὶ ἀδίκους.
◈ Ἐκαρατομήθη ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος (Γκατσιρούλης), ποὺ ποτὲ δὲ ἐκλήθη σὲ ἀπολογία. Καὶ ὅμως ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸ ποίμνιό του ἀναπολόγητος!
◈ Ἀκόμα καὶ τὸ Ἰουδαϊκὸ συνέδριο λειτούργησε νομιμότερα ἀπὸ τὴν ὁμάδα χριστιανῶν ἐπισκόπων, ποὺ ὡς τυφλὰ ὄργανα συμφωνοῦσαν μὲ τὸ τότε (Ἰούλιο 1974) ἀρχιεπίσκοπο.
◈ Στὶς 18 Μαΐου, ἡμέρα εὐλογημένη, ζήσαμε στὸ Καθολικό της Ι. Μονῆς Ἰβήρων μία “ἀρχιερατικὴ” Θ. Λειτουργία ἀπὸ ἐπίσκοπό του κλίματος τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας.
◈ Πουθενὰ ἐξουσιομανία, κομπασμός, σόου ἱεροῦ μόντελιγνκ καὶ αὐτοκρατορικὴ ἐπιστασία, ὅπως συμβαίνει στοὺς θρόνους τῶν περισσοτέρων ἐπισκόπων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.
◈ Εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιτρέψει ἐσαεὶ ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν ἑωσφορικὴ συμπεριφορά; Αὐτὴν τὴν ἐκτροπὴ κάποιων προκλητικῶν “θρονιασμένων”; Μήπως ἔπρεπε ἡ βίαιη ταπείνωση καὶ ὁ ἐκθρονισμός; Μήπως ἔφτασε ὁ καιρὸς “πατάξεως τῶν ποιμένων καὶ διασκορπισθήσονται τὰ προβατα”, ἐμεῖς;
◈ Παπάδες ξεσηκωθεῖτε, (ἐξαιροῦνται οἱ δεσποτάδες γιατί βρίσκονται στὸ δικό τους κόσμο...) νὰ διατηρήσετε τὸ δικαίωμά σας γιὰ διδαχὴ τοῦ ποιμνίου σας καὶ δικαίωση τοῦ λειτουργήματός σας.
◈ Ὁ μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος, ἀπαγόρευσε τὴν περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου σὲ χωριὸ τῆς περιφερείας του ἐπειδὴ τὴν Μ. Πέμπτη σύμφωνα μὲ τὸ τοπικὸ ἔθιμο, ἔκαψαν ὁμοίωμα τοῦ Ἰούδα(!!!). Δηλαδὴ τοὺς τιμώρησε ὡς ρατσιστές.
◈ Οἱ τέτοιες ἀχαρακτήριστες παρεμβάσεις καὶ ὑποχωρήσεις τῶν δεσποτάδων, ρωτᾶμε ἐμεῖς, ποῦ ἀποβλέπουν; Ποιοὺς ἐνθαρρύνουν στὸν πόλεμο ποὺ ἔχουν κηρύξει ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἔθνους ὁλοκλήρου οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις.
◈ Ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς πρέπει νὰ μάθει καὶ νὰ ἀνησυχήσει ὅτι, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς “ἀρχιερεῖς” του, δροῦνε σπασμωδικά, ἀτομικὰ καὶ ἐπιφανειακά, χωρὶς ἑνιαία γραμμή, γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ἡ πρόκληση, ἀπο-ορθοδοξοποίησης καὶ ἰσλασμοποίησης τῆς Ἑλλάδας, ὑποκινούμενος ἀπὸ τὰ κέντρα τοῦ Σιωνισμοῦ τῆς “Νέας Δαιμονικῆς Ἐποχῆς”.
◈ Παραβλέπουμε ἐδῶ πρὸς τὸ παρόν, γιατί ἀρνούμαστε νὰ τὸ πιστέψουμε, αὐτὸ ποὺ ἀκούγεται εὐρέως ὅτι, κάποιοι ἀπ' τοὺς “ἀρχιερεῖς” εἶναι μέλη τῆς Μασονίας(!!!) καὶ μέλη ἐπίσης τῆς Λέσχης τῶν ποικιλόμορφων “κουσουριῶν”...(!!)
◈ Μήπως αὐτὸ ποὺ δὲν θέλουμε νὰ πιστέψουμε εἶναι ἀλήθεια, ὅταν, ὅπως δημοσιεύει ἡ ἔγκριτη “Παρακαταθήκη” (Ἀπρ. 2013, τ. 89): “Τιτουλάριος ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παρέστη καὶ “εὐλόγησε” μασονικὴ τελετή”; Ὑπάρχουν φωτογραφίες καὶ ἄλλα παρεπόμενα. Ἄραγε τί συμβαίνει; Καλοστημένη παγίδα ἢ προκλητικότης; Συνεκλήθη ἡ “δημοκρατικὴ” Ἱ. Σύνδος νὰ ἐπιληφθεῖ;
◈ Μήπως ἀληθεύει αὐτὸ ποὺ λέγεται ὅτι οἱ “μισοὶ τῶν ἀρχιερέων εἶναι μασόνοι”, γι' αὐτὸ καὶ κάνουν τὴν πάπια; Τί ἔχουν νὰ ποῦν ἐπ' αὐτοῦ οἱ συνήθως “λαλίστατοι”;
◈ Παρὰ ταῦτα δὲν μᾶς διαφεύγει ὅτι, ἐμεῖς οἱ θνητοί, πόρνοι, μοιχοί, κλέφτες, ἐγωιστές, ληστές, παντὸς εἴδους ἁμαρτωλοί, ἔχουμε σίγουρη τὴν προοπτικὴ τοῦ “ἀσώτου”, ἂν θελήσουμε νὰ μετανοήσουμε γιὰ τὴν σωτηρία μας!
◈ Ὅμως οἱ κάποιοι λίγοι χρυσοφορεμένοι, ποὺ συνεχίζουν τὸ ἔργο τῶν γραμματέων καὶ φαρισαίων καὶ ἔχουν πάρει αὐτόματο πνευματικὸ διαζύγιο ἀπὸ τὸ γάμο τους μὲ τὴν νύμφη Ἐκκλησία, μὲ τὸν Εὐαγγελικὸ Νόμο ἐκτρεπόμενοι ἀπὸ τὴν Ἀποστολικὴ Διαδοχή, ἔχουν προοπτικὴ σωτηρίας ἢ θὰ ἀκούσουν τὸ “οὐαὶ ὑμῖν...”;
◈ Καὶ ἕνα παρένθετο... σπαρταριστό, ἀπὸ τό... φωτεινὸ “δημοκρατικὸ” Συνοδικὸ Δικαστήριο (ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος), ποὺ ἀπαράλλακτα ὅπως τὸ “Δικαστικὸ τῆς Βουλῆς” βγάζει ὅλους τοὺς “λύκους” ἀθῶα πρόβατα. Γράφει ἡ ἐφ. “Ἀγώνας” Λαρίσης (φ. 184, Σεπτ. 2012): «Στὰ τέλη Αὐγούστου ἔγινε κάτι κωμικοτραγικὸ στὸ Συνοδικὸ Δικαστήριο. Μετὰ ἀπὸ 5-6 χρόνια καὶ δεκαπέντε περίπου ἀναβολές, εἶπαν νὰ δικάσουν τὸν Ἰάκωβο Γιοσάκη. Ἀπολογούμενος ὁ Γιοσάκης ἄρχισε νὰ περιγράφει μὲ “γλαφυρὸ” τρόπο τὴν “καθαρὴ καὶ ἁγία ζωὴ” τοῦ καθενὸς ἐκ τῶν συνοδικῶν δικαστῶν δεσποτάδων. Τότε συνέβη τὸ …“ἔλα νὰ δεῖς”. Ἕνας ἐκ τῶν “καθαρῶν” ἔπεσε κάτω ξερὸς καὶ ὁδηγήθηκε μὲ φορεῖο στὸν Εὐαγγελισμό. Ἄλλος “ἅγιος” λιποθύμησε καὶ γιὰ νὰ συνέλθει τοῦ ’ριχναν νερό. Καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἐξαφανίστηκαν καὶ ἄφησαν τὸ Γιοσάκη μόνο!!! Αὐτὸ ἂν εἶναι κατάντημα…».
◈ Πολλοὶ ἐχθροί, ἐσωτερικοὶ καὶ ἐξωτερικοί, ἔχουν καθίσει στὸ “σβέρκο” μας. Κάποιος ἀπ’ αὐτοὺς εἶναι καλὰ κρυπτόμενοι κάτω ἀπ’ τὸ ἁγιασμένο ράσο. Καὶ αὐτοὶ εἶναι οἱ πιὸ ἐπικίνδυνοι.
◈ Γι’ αὐτὸ κάποιοι (ποιοί;) πρέπει νὰ ξυπνήσουν, πρὶν ὁ ἐφιάλτης δώσει καίριο πλῆγμα στὴν ἀξιοπιστία τῆς Ἐκκλησίας μας ὡς τῆς μονῆς ποὺ «ὀρθοτομεῖ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας».
◈ Τὰ σχόλια καὶ τὰ κείμενα, ποὺ καταγράφονται στὶς σελίδες τῆς “Χ.Β.”, ἐπιλεγμένα περιληπτικά, δειγματοληπτικά, ἀπὸ τὸν ζοφερὸ περίγυρο τῆς πολιτικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς καθημερινότητας, δὲν φιλοδοξοῦν οὔτε περιμένουν νὰ φτάσει ἡ ἀγωνία τους στὰ γνωστὰ ρετιρὲ τῶν δυναστῶν ἐπιβητόρων τῆς ἐξουσίας...
◈ Καταγράφονται
μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ ἀφυπνίσουν καὶ εὐαισθητοποιήσουν τὸ “μικρὸν ποίμνιον”.
Πηγή: Χριστιανική Βιβλιογραφία, Απρ.-Ιούν. 2013
