Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος
«Ἔκκλινον ἀπὸ
κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθὸν» (Ψαλμὸς 33:15)
Σ’ αὐτὰ τὰ
λόγια συμπυκνώνονται ὅλες οἱ προσπάθειες ποὺ πρέπει νὰ καταβάλλουμε ἐδῶ στὴ γῆ,
στὴ χοϊκὴ γῆ καὶ μὲ τὸ χοϊκό, φυσικὸ σῶμα μας.
Τί νόημα πρέπει νὰ ἔχει ὁ μόχθος μας, ποῦ ν’
ἀποσκοπεῖ;
Στὴν ἀπόκτηση δύο συνηθειῶν: πρῶτον, ν’ ἀποφεύγουμε
τὸ κακὸ καὶ δεύτερον, νὰ κάνουμε τὸ καλό.
Σχετικὰ μὲ τὸ τί εἶναι καλὸ καὶ τί κακό μᾶς
πληροφορεῖ μὲν ἡ συνείδησή μας, ἐν μέρει ὅμως καὶ ὄχι ξεκάθαρα, διότι εἶναι
σκοτισμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία· ἀπεναντίας ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ μᾶς μιλάει
πλήρως καὶ ὁλοκάθαρα γι’ αὐτὸ ποὺ εἶναι καλὸ καὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι κακό.
Ἀδελφοί, τί ζητᾶ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Χριστός μας;
Μᾶς ζητᾶ, ὅπως τὸ ἱερὸ τῶν ἐκκλησιῶν μας στρέφεται
πάντοτε πρὸς ἀνατολᾶς, ἔτσι καὶ οἱ ψυχές μας νὰ στρέφονται πάντοτε πρὸς τὸ
καλό.
Νὰ ἀφήνουμε πίσω μας τὸ κακό· ν’ ἀφήνουμε τὸ κακὸ πίσω στὶς σκιές· ν’ ἀφήνουμε τὸ κακὸ στὴν ἄβυσσο τῆς λήθης· ν’ ἀφήνουμε τὸ κακὸ στὸ σκοτάδι τοῦ παρελθόντος· νὰ ἐπεκτείνουμε τὸν ἑαυτό μας πρὸς τὸ καλὸ – νὰ σκεπτόμαστε τὸ καλό, νὰ λαχταρᾶμε τὸ καλό, νὰ μιλοῦμε γιὰ τὸ καλό, νὰ πράττουμε τὸ καλό.
Ὁ Κύριος ἀναζητᾶ κτίστες, ὄχι καταστροφεῖς.
Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κτίζει τὸ καλό, ταυτοχρόνως μὲ τὴν
ἴδια πράξη καταστρέφει τὸ κακό.
Ἀλλὰ ὅποιος πάει νὰ καταστρέψει τὸ κακό, σύντομα
λησμονᾶ πῶς νὰ οἰκοδομεῖ τὸ καλὸ καὶ μεταμορφώνεται σὲ κακοποιό.
Ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ μᾶς διδάσκει: Μισεῖτε τὸ
κακὸ καὶ προσκολλάσθε εἰς τὸ καλὸν (Ρώμ. 12:9).
Μισεῖτε τὸ κακό, ἀλλὰ μή, μισεῖτε τὸν ἄνθρωπο ὁ
ὁποῖος διαπράττει τὸ κακό, διότι αὐτὸς εἶναι ἀσθενής.
Ἂν μπορεῖτε ἂς θεραπεύσετε τὸν ἄρρωστο ἄνθρωπο,
ἀλλὰ μὴ τὸν σκοτώσετε μὲ τὸ μίσος σας.
Προσκολληθεῖτε στὸ καλὸ καὶ μόνο σ’ αὐτό, διότι τὸ
καλὸ ἐκπηγάζει ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ Αὐτὸς εἶναι ἡ Κιβωτὸς κάθε καλοῦ.
Ώ, Ἀγαθὲ καὶ Πολυεύσπλαχνε Κύριε, δίδαξε μας ν’
ἀποφεύγουμε τὸ κακὸ καὶ νὰ πράττουμε τὸ ἀγαθὸ πρὸς χάριν τῆς δίκης Σου δόξας
καὶ τῆς δίκης μᾶς σωτηρίας.
Ὅτι Σοὶ πρέπει πάσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς
τοὺς αἰώνας. Ἀμήν.
