Τότε έκλειναν τους Ναούς με τούβλα, για μια αδικία! Ενώ σήμερα για το μέγιστο θέμα της Πίστεως, την παναίρεση του Οικουμενισμού, την αναίρεση των Παρακαταθηκών, την αναίρεση των δογμάτων, το κλείσιμο των ναών, επειδή έρχεται ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, σιωπή και απραξία!
Αναμφίβολα το μεγάλο όπλο του Χριστιανού είναι η Προσευχή. Ιδιαίτερα όταν γίνεται με ακράδαντη Πίστη, πόνο και ταπείνωση, τότε η Προσευχή γίνεται υπερόπλο.
Όμως υπάρχουν πάμπολλες φορές που πρέπει η Πίστη και η Προσευχή να συνοδεύεται ΚΑΙ από έργα, καθώς, όπως είπε κι ο Άγ. Ιάκωβος ο Αδελφόθεος "ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστιν" (Επιστ. Ιακ. Β,20).
Στο θέμα λ.χ. της ομολογίας Πίστεως κανείς μπορεί να δει ότι η Εκκλησιαστική ιστορία είναι γεμάτη από ομολογητές Αγίους που δεν στηρίχτηκαν μόνο στην Προσευχή τους για τα κακώς κείμενα αλλά και στην έμπρακτη ομολογία τους η οποία τις πιο πολλές φορές είχε αποτέλεσμα την κακοπάθειά τους! Ενδεικτικά μόνο παραδείγματα αποτελούν οι Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής και Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Εάν η έμπρακτη ομολογία δεν ήταν σημαντική, τότε γιατί να κακοπαθήσουν; Γιατί να μην παραμείνουν μόνο στην έμπονη Προσευχή;
Διαβάσαμε στο βιογραφικό του μακαριστού Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου κυρού Ειρηναίου Γαλανάκη, στην επίσημη ιστοσελίδα της εν λόγω Μητροπόλεως τα κάτωθι:
«Το Δεκέμβριο του 1957 εξελέγη από την Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας Κρήτης Επίσκοπος Κισάμου και Σελίνου...
Το 1971 εξελέγη από την Ι. Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Μητροπολίτης της νεοσύστατης Ελληνορθόδοξης Μητρόπολης Γερμανίας...
Το 1982 ο Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης, τη φροντίδι και επιμονή Κλήρου και Λαού των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου επανήλθε και πάλι στη Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου.»
Εκείνο που δεν διευκρινίζει το εν λόγω βιογραφικό είναι σε τι συνίστατο αυτή η επιμονή; Τι ακριβώς έκανε ο Λαός και επέστρεψε τελικά ο Ποιμενάρχης τους από τη Γερμανία;
Είναι βέβαιο ότι το Ποίμνιό του προσεύχονταν για να γυρίσει. ΔΕΝ έμειναν όμως μόνο σε αυτό. Έκλεισαν τους ναούς με πέτρες και τούβλα!
Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι ενδεικτικότατες.
Η δική μας απορία:
Τόλμησε κανείς να αποκαλέσει "φονταμενταλιστές", "ακραίους", "φανατικούς", "χριστιανοταλιμπάν", "γραφικούς" και άλλα παρόμοια τους λεβέντες Χριστιανούς της Κρήτης που έκαναν όλα αυτά; Τόλμησε κανείς να τους ψέξει που αντιστάθηκαν στην απόφαση της Ιεραρχίας;
