Καὶ τὸ ποίμνιο;

Κάποιες ἀναγκαῖες ἐξηγήσεις/ἀπαντήσεις σχετικὰ μὲ τὰ δύο κείμενα ποὺ δημοσιεύθηκαν γιὰ τὴν κακοδιδασκαλία τοῦ π. Εὐαγγέλου Παπανικολάου.

«Τὰ δημοσίως λεγόμενα καὶ πραττόμενα,

        δημοσίως νὰ ἐλέγχονται…» ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος

τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες δημοσιεύθηκαν δύο κείμενα μὲ τὴν ὑπογραφή μου σχετικὰ "μὲ τὰ δημοσίως λεγόμενα καὶ πραττόμενα" τοῦ π. Εὐαγγέλου Παπανικολάου (ἐδῶ κι ἐδῶ). Τὰ κείμενα αὐτὰ προκάλεσαν δύο εἰδῶν ἀντιδράσεις: 

Ὑπῆρχαν αὐτοὶ πού, ὅπως κι ἐγώ, στεναχωρήθηκαν ἀλλὰ πολὺ περισσότερο ἔφριξαν ἀπὸ τὰ λεγόμενα τοῦ π. Εὐαγγέλου, τὰ ὁποῖα -μέχρι στιγμῆς τουλάχιστον- δὲν ἀνακαλεῖ. Δηλ. τὴν μετάδοση τῆς Θείας Κοινωνίας μετὰ τὸ Μυστήριο μὲ τὸ σάλιο μέσῳ "γλωσσόφιλου" καὶ μάλιστα σὲ ἄνθρωπο ποὺ δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ κοινωνήσει, τὴν σύγκριση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς "μεθόδου" αὐτῆς μὲ τὸ μαρτύριο τῶν Ἁγίων, τὴν νέα "διδαχή", ὅτι ὁ Χριστός στήν παιδική Του ἡλικία φοροῦσε σκουλαρίκι καὶ ὅτι ὁ Σταυρὸς μένει πίσω κι ἀσχολούμαστε μόνο μὲ τὴν Ἀνάσταση, θεωρώντας ὅσους διαφωνοῦν μαζί του "φανατικούς" καὶ "θεούσους"! Ὅλοι αὐτοί, κι ἐγὼ προσωπικά, μένουν ἄφωνοι, γιὰ τὸ πῶς ἕνας ἱερέας τολμάει νὰ λέει ἐκ τοῦ ἄμβωνος καὶ μάλιστα μὲ τρόπο ποὺ ἀνήκει σὲ σάτυρα καὶ ὄχι Ἐκκλησία ἀτιμώρητος τέτοια βλάσφημα πράγματα. Φυσικὰ ἂν τὰ ἔλεγε λαϊκός, ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς ὑποστηρικτές/χειροκροτητὲς τοῦ π. Εὐαγγέλου θὰ τὸν εἶχαν "λιθοβολήσει".

Ὑπῆρχαν ὅμως καὶ πολλοὶ ποὺ ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴν προβολὴ τοῦ π. Εὐαγγέλου σὲ ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ μέσα ἐνημέρωσης καὶ φυσικὰ άπὸ τὴν προηγούμενη ὁμολογουμένη προσφορά του στὴν ἱεραποστολὴ καὶ στὴν ἰατρικὴ καταδίκασαν ἐμμέσως πλὴν σαφῶς τὶς ἀναρτήσεις αὐτὲς χρησιμοποιώντας κατὰ περίεργο τρόπο ὅλοι (ἀνεξαρτήτως τόπου καὶ φύλου) τὰ ἴδια ἐπιχειρήματα: "Εἶναι ντροπὴ νὰ μιλοῦμε ἔτσι γιὰ κάποιον ποὺ ἔχει προσφέρει τόσα πολλά", "δὲν πρέπει να μιλοῦμε γιὰ ἀνθρώπινα λάθη, ἀλλὰ νὰ προσευχόμαστε", ποιός εἶσαι ἐσὺ καὶ μιλᾶς καὶ τί ἔχεις προσφέρει ἔως τώρα"  κλπ.

Σ' αὐτοὺς λοιπόν, τοὺς ἀδελφοὺς ἀπαντῶ πρὸς ἀποφυγὴ σκανδαλισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ὡς αὐτόκλητος ἀντιπρόσωπος ὅλων ὅσων ἀκοῦν συνεχῶς τὰ ἴδια ἐπιχειρήματα τὰ ἑξῆς,ἀρχίζοντας μὲ ἕνα χωρίο τοῦ ἁγ.Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:

"Τί κάνεις ἄνθρωπε; Παραβιάστηκε ὁ νόμος, περιφρονήθηκε ἡ σωφροσύνη, τόσα πολλὰ παραπτώματα τόλμησε καὶ ἔκανε ἱερέας... τὰ ἄνω κάτω ἔγιναν, καὶ δὲν φρίττεις... δὲν πονᾶς, δὲν ἐπιτιμᾶς, δὲν γίνεσαι φοβερὸς τιμωρὸς τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ... ἀλλὰ συμμετέχεις; Καὶ ποιά συγγνώμη εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχεις; Μήπως ὁ Θεὸς δηλαδὴ χρειάζεται ἐκδικητή; Μήπως χρειάζεται βοηθούς; Ἀλλὰ θέλει νὰ γίνεις ὑπηρέτης Του, γιὰ νὰ μὴν πέσεις στὰ ἴδια παραπτώματα... γινόμενος σωφρονέστερος μὲ τὴν ἀγανάκτηση σου μὲ τὸν ἄλλον, ὥστε καὶ ἀπὸ αὐτὸ νὰ δείξεις τὴν εὐσέβεια σου πρὸς τὸν Θεό..." ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος (ΕΠΕ 6, 275, Ρ.G. 55, 252)

Τὰ παραπάνω λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἴσως τοῦ μεγαλύτερου ἐκκλησιαστικοῦ ἑρμηνευτῆ τῶν Λόγων τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελοῦν τὴν βάση τῶν ἀγώνων ὅλων τῶν Χριστιανῶν ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ ἐθνῶν. Θέλω νὰ πιστεύω ὅτι δὲν ὑπάρχει Χριστιανός, ποὺ νὰ μὴν καταλαβαίνει, τί ἐννοεῖ ὁ Ἅγιος μὲ τὴν διδασκαλία αὐτή καὶ ποιό καθῆκον ἔχουμε ὅλοι μας, παρόλο ποὺ ὁ Θεὸς δὲν χρειάζεται ὑπερασπιστή (ἄλλο ἕνα συχνὸ ἐπιχείρημα πολλῶν Χριστιανῶν). Μέσα στὴν ὑπακοὴ σ' αὐτὴν τὴν διδαχὴ ἑνὸς κορυφαίου πατρὸς τῆς Ἐκκλησίας ἐντάσσονται καὶ τὰ δύο κείμενα ποὺ γράφτηκαν, διότι ἂν ἡ δημόσια διδαχὴ περὶ μετάδοσης τῆς Θείας Κοινωνίας  μέσῳ "γλωσσόφιλου" καὶ κατὰ τοῦ Σταυροῦ στὸ Ἱερὸ δὲν εἶναι "περιφρόνηση τῆς σωφροσύνης" καὶ ἀξία πρὸς ἐπιτίμηση, τότε τί εἶναι; Διδαχὴ τῆς Ἐκκλησίας; Ποιός Ἅγιος εἶπε ποτὲ τέτοια πράγματα; Ἀνθρώπινο λάθος; Τότε ἂς τὸ διορθώσει ὁ π. Εὐάγγελος καὶ δημοσίως νὰ πάρει πίσω ὅσα εἶπε. Ἂν δὲν τὸ διορθώσει τότε δὲν πρόκειται περὶ λάθους, ἀλλὰ περὶ κακοδιδασκαλίας καὶ ἐμμονῆς ποὺ πρέπει νὰ καταδικαστεῖ.

Ἀπὸ πολλοὺς ἐκφράζεται ἐπίσης τὸ ἐπιχείρημα γιὰ τὸ πόσα καλὰ ἔχει κάνει ὁ π. Εὐάγγελος. Σ' αὐτὸ τὸ ἐπιχείρημα ἀπαντοῦμε, ὅτι ἐδῶ φαίνεται ἡ ἀλήθεια τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδαχῆς ποὺ λέει, ὅτι ποτὲ ἔως τὸ τέλος τῆς ζωῆς σου δὲν πρέπει νὰ ἐφησυχαστεῖς σὲ κάποια καλὰ ποὺ ἔχεις κάνει, διότι αὐτό ἐστι ἔπαρση, τὴν ὁποία αὐξάνει ἡ ἄμετρη δημόσια προβολή, τὴν ὁποία ὁ π. Εὐάγγελος περισσῶς ὡς ἐκκλησιαστικὸς τηλεαστὴρ ἀπολαμβάνει καὶ μόνο καλὸ δὲν τοῦ ἔχει κάνει.

Διότι καὶ ὁ Τερτυλλιανὸς ἦταν ἀπολογητὴς καὶ ὑπερασπιστὴς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅμως ἔπεσε στὴν αἵρεση τοῦ Μοντανισμοῦ.

Καὶ ὁ Ὠριγένης ἦταν ὁ μέγας διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε ἀκόμα καὶ ὁ Μ. Βασίλειος νὰ τὸν θαυμάζει, καὶ ὅμως ἔπεσε στὴν αἵρεση καὶ καταδικάστηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Καὶ ὁ Νεστόριος ἦταν μεγάλος θεολόγος μὲ σημαντικὲς πνευματικὲς πρωτοβουλίες χάρη στὴ μεγάλη του εὐγλωττία καὶ ὅμως ὡς Πατριάρχης Κων/πόλεως ἔγινε ἀρχιαιρεσιάρχης καὶ καταδικάστηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Καὶ ὁ Ἰωάννης Βέκκος ἦταν Χαρτοφύλαξ τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, πολέμησε τὶς φιλενωτικὲς προσπάθειες τοῦ Μιχαὴλ Η΄ Παλαιολόγου καὶ μάλιστα φυλακίστηκε ὡς ὁμολογητὴς καὶ ὅμως μετὰ ἄλλαξε ριζικῶς, ἐδίωξε τοὺς Ὀρθόδοξους μὲ ἀποκορύφωμα τὸ μαρτύριο τῶν ἁγιορειτῶν Πατέρων καὶ ἀποτελεῖ σήμερα λαμπρὸ παράδειγμα  πρὸς ἀποφυγὴν φιλοπαπικοῦ αἱρετικοῦ.

Πρέπει νὰ μὴν μιλοῦμε ἀρνητικὰ γι' αὐτοὺς ἐπειδὴ ἔκαναν πολλὰ καλά, πρὶν ἀλλάξουν; Ἔπρεπε ἡ Ἐκκλησία ἀντὶ νὰ τοὺς καταδικάσει νὰ προσεύχεται γι' αυτούς; Ἐπειδὴ κάποιος εἶναι ἱερέας ἢ ἐπίσκοπος ἀπαγορεύεται ἡ ἀναφορὰ στὴν ὅποια κακοδοξία μπορεῖ αὐτὸς νὰ ἐκφράσει; Διότι τὸ κήρυγμα ἐκ τοῦ Ἄμβωνος δὲν ἀποτελεῖ προσωπικὸ λάθος ἀλλὰ κακοδοξία ποὺ σπρώχνει στὸν ὄλεθρο ψυχές.

Κι ἐδῶ παρουσιάζεται τὸ μεγάλο ἐρώτημα γιὰ ὅσους ἐξανίστανται στὸν ἔλεγχο ἐνάντια στὸν π. Εὐάγγελο: 

Καὶ τὸ ποίμνιο; Νὰ μείνει τὸ ποίμνιο ἔρμαιο τοῦ κάθε πατρός, ποὺ γιὰ νὰ γίνει ἀρεστὸς στὸ κάθε χωρὶς διαμαρτυρία τὰ πάντα δεχόμενο ἀκροατήριο, λέει, ὅ,τι τοῦ κατέβει χωρὶς οὔτε μία πατερικὴ ἀπόδειξη, ἀντιθέτως καταργώντας κάθε πατερικὴ διδασκαλία; Ξεχάσατε ὅτι ὅλοι μας, ἀλλὰ πρωτίστως ὁ κάθε ἐπίσκοπος καὶ ἱερέας εἶναι ὑπόλογος μπροστὰ στὸν Θεὸ γιὰ ὅ,τι λέει στὸ ποίμνιο;

Νὰ μὴν ἀκούσει τὸ ποίμνιο τὴν κακοδοξία, ὥστε νὰ μὴν τὴν ἀκολουθήσει, νὰ μὴν τὴν μεταδώσει, νὰ μὴν πράξει καὶ γίνει ὅλη ἡ Ἐκκλησία χῶρος μετάδωσης τῶν Μυστηρίων μὲ "γλωσσόφιλα"; Διότι ποιός μᾶς βεβαιώνει, ὅτι δὲν θὰ ὑπάρξουν ἄνθρωποι, ποὺ δὲν θὰ προσπαθήσουν νὰ πράξουν ὅσα ἄκουσαν, ὡς τάχα "πνευματικὴ συμβουλή" τοῦ π. Εὐαγγέλου, ποὺ εἶναι "ἀναγνωρισμένος κήρυκας καὶ ἔχει κάνει τόσα πολλά";

Γιὰ αὐτὸ τὸν λόγο, ρωτάω πάλι ὅσους διαμαρτύρονται: 

Καὶ τὸ ποίμνιο;

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου