ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ
Ἡ παρηγορία τῶν θλιβομένων
«Πάντων θλιβομένων ἡ χαρὰ καὶ ἀδικουμένων προστάτις καὶ πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις καὶ βακτηρία τυφλῶν».
Ἡ Παναγία μας ἡ Μητέρα ὅλων μας.
Ὁ μακαριστὸς π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος στὸ Βίο τῆς Παναγία μας, «Ἐκδόσεις Ὀρθοδόξου Τύπου», ἐπισημαίνει:
«Ἀδελφοί μου, εἶναι ἀσύγκριτη ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας μας πρὸς ἐμᾶς. Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου ἔμαθαν ἀπὸ τὴν Παναγία μας ὅτι μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες θὰ μετατεθῆ ἀπὸ τὴν γῆ πρὸς τὸν οὐρανὸ ἔκλαυσαν πολύ. Ὅμως ἡ Παναγίας μας τοὺς καθησύχασε καὶ τοὺς ἔδωσε μία ὑπόσχεση «Μὴ λυπεῖσθε, τέκνα μου, διότι κάμνετε καὶ ἐμὲ νὰ λυποῦμε, ἐπειδὴ σᾶς βλέπω ὅπου κλαίετε· μὴ ἔχετε λύπη διὰ τὸν θάνατον μου· ἐὰν καὶ ἀπὸ τὴν γῆ μετατίθεμαι, ὦ φίλοι τοῦ Υἱοῦ μου, δὲν θὰ χωρισθῶ ἀπὸ ἐσᾶς, μηδὲ ἀπὸ ὅλους ὅσοι μὲ ἐπικαλοῦνται, ἀλλὰ ἐγὼ θὰ εἶμαι πρέσβυς καὶ μεσίτρια στὸν ἀγαπημένο μου Υἱό, διὰ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος…».
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται τὸ πόσο θὰ εἴμασθε ἀντάξιοι τῆς ἀγάπης τῆς Παναγίας μας».
Παντοῦ τρέχει καὶ βοηθεῖ «Ἐσεῖς νὰ μὲ φωνάζετε, εἶπε σὲ κάποια γυναίκα, καὶ ἐγὼ σᾶς ἀκούω ὅλους καὶ θὰ σᾶς βοηθάω».
Στὸ περιοδικὸ «Μεταμόρφωσις» ἀναφέρεται ἕνα χαρακτηριστικὸ γεγονὸς ἄμεσης βοήθειας τῆς Παναγίας μας.
«Μιὰ πτωχὴ κοπέλλα ζοῦσε σὲ μιὰ πόλη τοῦ βορρᾶ. Ἐκεῖ ἐργαζόταν. Ἦταν μοδίστρα. Ἀγαποῦσε πολὺ τὸ Θεό. Καί, μετὰ τὸ Θεό, τὴ μητέρα της.
Μιὰ ἡμέρα τῆς πῆγε ἡ εἴδηση, ὅτι ἡ μητέρα της ἦταν στὸ κρεββάτι ἑτοιμοθάνατη. Καὶ ὅτι τὴν παρακαλοῦσε νὰ πάη νὰ τὴν ἰδῆ γιὰ τελευταία φορά.
Ἡ κοπέλλα, μὴ ἔχοντας τὰ χρήματα ποὺ χρειάζονταν γιὰ ἕνα μακρινὸ ταξίδι, ἔβαλε τὴ ραπτομηχανή της ἐνέχυρο γιὰ δέκα ρούβλια! Τὰ πῆρε καὶ ξεκίνησε.
Ἔφτασε στὸν τόπο τους. Βρῆκε τὴ μητέρα της ζωντανή. Πῆρε τὴν εὐχή της. Τῆς συμπαραστάθηκε στὶς τελευταῖες στιγμές. Τῆς ἔκλεισε, ὅταν πέθανε, τὰ μάτια. Τὴν ἐκήδευσε χριστιανικὰ μὲ τιμή. Καὶ πῆρε τὸ δρόμο τοῦ γυρισμοῦ στὸν τόπο τῆς ἐργασίας της. Ἐκεῖ, γιὰ νὰ ξαναπάρη τὴν ραπτομηχανή της νὰ ἀρχίση νὰ δουλεύη, ἔπρεπε νὰ ξοφλήση τὸ δάνειο! Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ βρεῖ δέκα ρούβλια!
Ἔτσι ἡ φτωχὴ κοπέλλα πῆρε τὰ σπίτια ἀράδα. Πέρασε ἀπὸ ὅλους τοὺς γνωστούς, ζητώντας λίγα ρούβλια δανεικά. Μάταια ὅμως. Δὲν ἀνταποκρίθηκε κανείς!
Ἀπογοητευμένη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, προσέφυγε στὴ στοργικὴ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας. Καί, γονατίζοντας μπροστὰ στὴν ἁγία εἰκόνα της «τὸ Σημεῖον», τὴν παρακάλεσε μὲ δάκρυα νὰ τὴν βοηθήση. Καὶ ἡ «παρηγοριὰ τῶν θλιβομένων» τὴν ἄκουσε. Καὶ ἀνταποκρίθηκε! Στὴ στιγμή! Ἄς δοῦμε πῶς:
Βγαίνοντας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, εἶδε δύο ἄγνωστους σ’ αὐτὴν καλοντυμένους ἄνδρες, νὰ ἀνεβαίνουν σὲ μιὰ ἅμαξα. Καὶ συνέβη, ἐνῶ ἀνέβαινε ὁ ἕνας, ἔφυγε ἀπὸ τὴν τσέπη του τὸ πορτοφόλι του καὶ ἔπεσε στό δρόμο, χωρὶς ἐκεῖνος νὰ τὸ καταλάβη. Καὶ τὸ ἁμάξι ξεκίνησε ἀμέσως.
Ἡ κοπέλλα, ποὺ κατάλαβε τί εἶχε συμβῆ, ἅρπαξε τὸ πορτοφόλι καὶ ἄρχισε νὰ τρέχει ξωπίσω τους, νὰ προλάβη τὸ ἁμάξι. Καὶ τοὺς φώναζε νὰ σταθοῦν. Ἀλλὰ ἐκεῖνοι, λίγο ἀπὸ τὸ θόρυβο ποὺ ἔκανε τὸ ἁμάξι, λίγο ἀπὸ τὸν κρότο ποὺ ἔκαναν τὰ πέταλα τῶν ἀλόγων, δὲν ἄκουγαν τίποτε. Ἐκεῖ ὅμως ποὺ ἔτρεχαν, ἕνας διαβάτης, ποὺ εἶδε τὴν κοπέλλα νὰ τρέχη λαχανιασμένη πίσω τους, τοὺς ἔκαμε νόημα. Καὶ σταμάτησαν. Καὶ ἔτσι μπόρεσε ἡ κοπέλλα καὶ πῆγε κοντά τους. Καὶ ἔδωκε στὸν ἄνθρωπο, τὸ πορτοφόλι του, ποὺ τοῦ εἶχε πέσει. Βλέποντάς το ἐκεῖνος, τὰ ἔχασε. Καὶ κατάπληκτος ἀπὸ τὴ χειρονομία της, τῆς εἶπε:
– Καλή μου κοπέλλα, ἔχεις ἀγγελικὴ ψυχή. Σὲ εὐχαριστῶ. Ἐδῶ μέσα, εἶναι ἕξι χιλιάδες (6000) ρούβλια. Σύμφωνα μὲ τὸ νόμο, σοῦ ἀνήκει τὸ ἕνα τρίτο. Ἄνοιξε τὸ πορτοφόλι του, ἔβγαλε τέσσερα χαρτονομίσματα τῶν 500 ρουβλίων καὶ τῆς τὰ ἔδωκε, λέγοντας:
– Πάρ’ τα, κοπέλλα μου. Σοῦ ἀνήκουν. Γιὰ τὴν τιμιότητά σου. Καὶ εὔχομαι, νὰ μπορέσης μὲ αὐτὰ νὰ φτιάξης τὴ ζωή σου.
Τῆς ἔδωκε καὶ τὴν κάρτα του. Καὶ τῆς εἶπε:
– Καὶ ἄν χρειασθῆς κάποια ἀκόμη βοήθεια, νὰ ἀποταθῆς σὲ μένα. Θὰ εἶμαι πάντοτε πρόθυμος νὰ σὲ βοηθήσω.
Καὶ ἡ πτωχὴ κοπέλλα, ἀφοῦ τὸν χιλιοευχαρίστησε, ἔτρεξε πάλι στὴν Ἐκκλησία. Γονάτισε πάλι μπροστὰ στὴν ἁγία εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ τὴν εὐχαρίστησε γιὰ τὸ «σημεῖο» της.
Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται· καὶ θὰ βρεῖς καλό!
Ἡ ἱστορία τῆς πτωχῆς αὐτῆς κοπέλλας μᾶς λέει: Ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ βλέπει καὶ ἁπλώνει τὸ χέρι της γεμάτη στοργὴ καὶ μᾶς δείχνει «σημεῖα». Νὰ καταλάβουμε. Νὰ πιστεύουμε. Νὰ μὴ διστάζουμε νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ πρέπει».
Εἶναι ἡ Μητέρα μας. Νὰ μὴ διστάζουμε νὰ ζητᾶμε τὴν βοήθειά Της.
