Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ:
"ΚΑΥΧΗΜΑ" στὴ ΣΥΝΑΞΗ
τῶν «ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ” ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ
οἱ ὁποῖοι αὔριο θὰ ζητωκραυγάσουν
ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας!!!
Γράφει ὁ Α.Α.Μ.
Το εμπεριστατωμένο
κείμενό του ιστολογίου «Κατάνυξις» αναφορικά με την "ευχαριστιακή
εκκλησιολογία" του μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα δεν ειναι άδικο
στην κριτική του, το αντίθετο.
Ο μητροπολίτης
(τιτουλάριος, δηλ. άνευ ποιμνίου) κ. Ιωάννης Ζηζιούλας, ο οποίος σε κατ΄ ιδίαν
συζητήσεις του εκφράζεται αρνητικότατα για τους μοναχούς του Αγίου Όρους,
θεωρώντας τους "χαμηλού επιπέδου" και φανατικούς, έχει εξελιχθεί τα
τελευταία 20 ή και παραπάνω χρόνια, στον "κακό δαίμονα" του
Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η θεολογία του,
αφήνοντας ίσως κατά μέρος το πρωτόλειό του, τη διατριβή του περί του επισκόπου,
είναι ουσιαστικά ένας α-πατερικός χριστιανικός στοχασμός. Είναι ένας
πρωτότυπος, πράγματι, συνδυασμός προτεσταντικών θεολογικών επιρροών και
κληρικαλισμού μεσαιωνικού δυτικού τύπου.
Η ζηζιούλεια
ψευδο-θεολογία και ψευδο-εκκλησιολογία έχει γίνει πλέον η οιονεί επίσημη
θεολογία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η "Εκκλησία"
του Ζηζιούλα συνιστά ένα νομικίστικο κληρικαλιστικό κατασκέυασμα με
εσχατολογική προβολή. Είναι ένας τεράστιος ναός δίχως προσκυνητάρια, ένα κτίσμα
με τέλεια και αυστηρά δομημένη αρχιτεκτονική μορφολογία που θυμίζει τους
μεγάλους γοτθικούς ναούς της Δύσης, αλλά δίχως ψυχή.
Σε αυτόν τον ναό
ιερουργεί ένας ειδωλοποιημένος Πρώτος", μία ζώσα επίγεια εικόνα του Θεού
Πατρός, αναφέροντας" την Κτίση στον Θεό Πατέρα, αφού μάθαμε πλέον ότι η
θεία Λειτουργία δεν αναφέρεται στην αγία Τριάδα και δεν είναι επανάληψη και
βίωση της σταυρικής θυσίας του Κυρίου. Η θεία Ευχαριστία είναι η αναφορά της Κτίσης
στον Θεό Πατέρα και μόνο.
Στη νεοαρειανική
πίστη του Ζηζιούλα δεν υπάρχει θέση ούτε για τον Ιησού Χριστό ως Ομοούσιο του
Πατρός Θεό και Άνθρωπο και Σωτήρα του Κόσμου, ούτε για άσκηση από αγάπη στον
Χριστό, ούτε για έμπονη μετάνοια, ούτε για θαυμαστές επεμβάσεις του Χριστού
μέσω των αγίων του.
Υπάρχει μόνο θέση για
έγνοια για την Κτίση και για "εσχατολογική θεωρία", μόνο που η
"έκσταση" αυτή πραγματοποιείται μέσα σε ένα σοφά δομημένο
κληρικαλιστικό πλαίσιο.
Εξου και η απόρριψη των
"αγράμματων" ασκητών.
Είναι η
προτεσταντίζουσα θεολογία του Νικολάου Αφανάσιεφ (σωστά το επισημαίνει το
άρθρο), αλλά σε "υψηλό ύφος".
Απόλυτο επίκεντρο
είναι ο επίσκοπος και, ακόμα καλύτερα, ο Υπερ-Επίσκοπος, ο Πρώτος άνευ Ίσων, η
κεφαλή της Πυραμίδας που είναι η ζηζιούλεια "Εκκλησία".
Αδυνατεί κανείς να
καταλάβει πού κρύβεται ο Χριστός μέσα σε ολα αυτά. Ίσως ο κ. Ζηζιούλας δεν
χρειάζεται καν τον Χριστό, ως ο «μέγιστος ζων θεολόγος».
Όπως η θεία Ευχαριστία
δεν αναφέρεται στον Χριστό, γιατί να αναφέρεται άραγε η Εκκλησία;
Αναφέρεται μόνο ο
"Πρώτος άνευ Ίσων" εκ μέρους όλων.
Αυτός μας σώζει, ο
"Πρώτος". Αυτό το μεγαλείο του κ. Ζηζιούλα δεν το κατανόησε, όπως
φαίνεται, ούτε ο καθηγητής Μέγας Φαράντος που αποδόμησε το σύστημά του από την
σκοπιά της ορθόδοξης θεολογίας.
Μετά τον κ.
Ζηζιούλα, το εν λόγω ιδεολόγημα (διότι για ιδεολόγημα πρόκειται, και μάλιστα με
στοιχεία ολοκληρωτισμού) έχει μιμηθεί και αναπαράγεται, επί το χείρον, από
διάφορα "ζηζιουλάκια", λαϊκούς, διακόνους και μητροπολίτες, που
φυσικά δεν έχουν τα διανοητικά χαρίσματα του μέντορά τους. Γι' αυτό και ο
"γενόσημος" ζηζιουλισμός είναι κατώτερος του αυθεντικού. Ένα από αυτά
τα "ζηζιουλάκια" είναι και ο γνωστός φαναριώτης συγγραφέας του
διαβόητου, πλέον, κειμένου περί "Πρώτου άνευ Ίσων" (Primus sine
Paribus), το οποίο είναι όντως πόνημα άνευ ίσων και ομοίων του στη μέχρι τώρα
ιστορία της Ορθοδοξίας…
Οι τωρινές
μεθοδεύσεις του Φαναρίου, για μία Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο σχεδόν
δίχως...επισκόπους (αυτός ήταν ο αρχικός σχεδιασμός), είναι απόρροια της
ζηζιούλειας θεώρησης της Εκκλησίας. Είναι ο εφηρμοσμένος, ο "Υπαρκτός
Ζηζιουλισμός".
Ο μητροπολίτης Περγάμου
κ. Ιωάννης Ζηζιούλας, μέσω της ιδεολογικής του επιβολής, οδηγεί το Οικουμενικό
Πατριαρχείο στην άβυσσο και προς το παρόν μόνο η Ρωσική Εκκλησία, για τους
δικούς της λόγους, όπως και μεμονωμένοι επίσκοποι από την Εκκλησία της Ελλάδος
φέρνουν κάποια αντίσταση. Αποδεχόμενο το Οικουμενικό Πατριαρχείο το ζηζιούλειο
ιδεολόγημα είναι σαν να έχει προσχωρήσει μία ολόκληρη τοπική Εκκλησία και
μάλιστα η πρώτη στην τάξη, στην κακοδοξία.
Η μεγαλύτερη
αίρεση στην Ορθοδοξία του 21ου αιώνα καταφέρνει κάτι που καμία μέχρι στιγμής
από τις γνωστές αιρέσεις που φάνηκαν στην Ανατολή όλους του αιώνες δεν είχε
κατορθώσει, ούε καν ο αρειανισμός: Αγγίζει ταυτόχρονα, με τρόπο τέλειο και
ύπουλο, και την τριαδολογία και και την εκκλησιολογία, απαντάται και σε
θεωηρητική και σε εφηρμοσμένη μορφή, εμφανίζεται και σε αυθεντική έκδοση και σε
απομίμηση: Είναι ο ζηζιουλισμός.
Α.Α.Μ.
Πηγή: "Αποτείχιση"
