Μέρος 2ο
Γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα
ΠΟΙΟΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ;
Στο 1ο μέρος του άρθρου αναφερθήκαμε στο πως προέκυψαν τα δικαιώματα του ανθρώπου και πού στηρίζεται η απαίτηση στο δικαίωμα της άνευ όρων ελεύθερης μετανάστευσης που υφαρπάζει τις χώρες και τον πλούτο των γηγενών Ευρωπαίων κατοίκων μέσα από τα χέρια τους. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε στην επίδραση του μαρκιωνιτισμού και στη ποινικοποίηση της μη απόδοσης αγάπης προς τον Άλλον, στους τρόπους με τους οποίους θα σταματήσει η παράνομη μετανάστευση και θα ακυρωθεί η αυθαίρετη ερμηνεία του όρου «δικαίωμα του ανθρώπου», και θα δούμε ποιοι σχεδίασαν και ποιοι επωφελούνται από την επιβολή της θρησκείας του δικαιωματανθρωπισμού στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Με την εισχώρηση της έννοιας των θεμελιωδών δικαιωμάτων στα εθνικά Δίκαια, τα συνταγματικά, τα αστικά δικαστήρια και οι νομοθέτες ανέλαβαν με ύπουλο τρόπο να μετατρέψουν πολλές χώρες σε «αναμορφωτήρια», προκειμένου να ποινικοποιήσουν στυγνά τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων, με βάση μια καταναγκαστική αγάπη προς τον Άλλον, που η μη απόδοσή της τιμωρείται ποινικά.
Με την εισχώρηση της έννοιας των θεμελιωδών δικαιωμάτων στα εθνικά Δίκαια, τα συνταγματικά, τα αστικά δικαστήρια και οι νομοθέτες ανέλαβαν με ύπουλο τρόπο να μετατρέψουν πολλές χώρες σε «αναμορφωτήρια», προκειμένου να ποινικοποιήσουν στυγνά τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων, με βάση μια καταναγκαστική αγάπη προς τον Άλλον, που η μη απόδοσή της τιμωρείται ποινικά.
Παλαιότερα, ο Άλλος δεν είχε κανένα δικαίωμα να απευθυνθεί στα δικαστήρια για να απαιτήσει μια «αγάπη» που του οφειλόταν υποχρεωτικά. Αυτού του είδους η έκφραση «αδελφοσύνης» μπορούσε να είναι ένθερμη και απεριόριστη, αλλά, ωστόσο, ήταν προαιρετική και πάντα εφόσον δεν έθιγε το έθνος και την ασφάλειά του.
Όλα όμως άλλαξαν άρδην μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την 11η Σεπτεμβρίου 2001 που οριστικοποιήθηκε ο νέος Δούρειος Ίππος της Δύσης: η καταναγκαστική αγάπη προς το Ισλάμ και γενικότερα προς τις μειονότητες. Τα ευρωπαϊκά κράτη εκστασιάζονταν από την ηθική του δικαιωματανθρωπισμού, ενώ ταυτόχρονα αυτή μεταλλασόταν εκ βαθέων.
Οι βασικές λαϊκές ελευθερίες κατά των κρατικών καταχρήσεων όπως η ελευθερία του συνέρχεσθαι, η ασφάλεια, το απαραβίαστο της κατοικίας και της αλληλογραφίας, η ελευθερία σκέψης, γνώμης, πληροφόρησης και έκφρασης, άρχισαν να παραβιάζονται.
Προσέξτε όμως: παραβιάζονται εις βάρος της πλειοψηφίας των δυτικών κοινωνιών αλλά εις όφελος συγκεκριμένων μειονοτήτων. 1
Ένα τρανό πρόσφατο παράδειγμα παραβίασης του άρθρου 11 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τίτλο «Ελευθερία Έκφρασης και Πληροφόρησης» είναι η εντολή αφαίρεσης των αφισών της ενημερωτικής εκστρατείας κατά των εκτρώσεων στο μετρό της Αθήνας, τον Ιανουάριο του 2020 από τον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών κύριο Κώστα Καραμανλή.
Κάποιοι αναρωτήθηκαν αφελώς πώς είναι δυνατόν πολιτικοί της Δεξιάς που ανήκουν στη σφαίρα των συντηρητικών να τάσσονται τόσο εμφανώς υπέρ των αμβλώσεων και ως άλλοι δικτατορίσκοι να φιμώνουν τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος.
Μα με τον ίδιο τρόπο που εδώ και αρκετό καιρό τα φίμωσε παντού στην Ευρώπη και η Αριστερά των Αγορών διότι πλέον δεν υπάρχει καμμία διαφορά μεταξύ τους.
Μέσα στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής, μόνον οι αμβλώσεις των γηγενών Ευρωπαίων γυναικών προωθούνται παντί τρόπω, αλλά όχι των μουσουλμανίδων, που εισβάλλουν έγκυες προκειμένου να μην απελαθούν, και όταν νομιμοποιηθούν καμμιά δεξιστερή «αλληλέγγυα» φεμινίστρια δεν καταδικάζει τα πολύ αυξημένα ποσοστά γεννητικότητας που έχουν και τα οποία τις εμποδίζουν να «ολοκληρωθούν επαγγελματικά και σαν ελεύθεροι άνθρωποι» και γονατίζουν τα κρατικά συστήματα υγείας.
Ας τολμήσει οποιαδήποτε κυβέρνηση να κάνει διαρκή κατήχηση στα σχολεία των μουσουλμανικών πληθυσμών και να αφισοκολλήσει εκστρατείες ενημέρωσης για το απελευθερωτικό «δικαίωμα στην άμβλωση», στην ομοφυλοφιλία και στην ελεύθερη επιλογή φύλου, όπως κάνει στους γηγενείς, και τότε τα ξαναλέμε.
Η επίδραση του μαρκιωνιτισμού στα δικαιώματα του ανθρώπου
Η καταναγκαστική και μονομερής αγάπη προς τον Άλλον προέρχεται από τις διδαχές του γνωστικού χριστιανού διδασκάλου Μαρκίωνα που έζησε κατά τον 2ο αι. μ.Χ. ο οποίος απέρριπτε το δίκαιο των Δέκα Εντολών.
Ο αιρετικός Μαρκίων κατασκεύασε έναν ιδιότυπο χριστιανισμό, εντελώς αποκομμένο από τις ιουδαϊκές του ρίζες, που έμεινε γνωστός ως μαρκιωνιτισμός. Όταν ο Μαρκίων απέτυχε να εκλεγεί επίσκοπος Ρώμης, απείλησε οργισμένος με αιώνιο σχίσμα, και τελικά αφορίστηκε.
Ο Μαρκίων ακολουθώντας τις παραδόσεις του διδασκάλου του Κέρδωνα, ηρνείτο ότι ο Ιησούς ήταν υιός του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης και ότι στάλθηκε απ’ αυτόν, εφόσον κατά τον Μαρκίωνα ο «Κύριος» της Παλαιάς Διαθήκης, όπως αναφέρθηκε και στο 1ο μέρος του άρθρου, ήταν ένας κατώτερος Θεός, διαχειριστής μόνο του δικού μας γήινου, ελαττωματικού κόσμου και ως εντολέας του μωσαϊκού νόμου, επέβαλλε μια αυστηρή και ανηλεή δικαιοσύνη (Θεός της δικαιοσύνης έναντι Θεού της αγάπης)
Κατά τον Μαρκίωνα, ο Ιησούς που εμφανίστηκε ξαφνικά στον κόσμο ως ενήλικος και στην πραγματικότητα δεν σταυρώθηκε ποτέ, στάλθηκε από τον ανώτατο και αγαθό Θεό προκειμένου να ελευθερώσει τους ανθρώπους από το βάρος της φυλακής και των σκληρών νόμων του κατώτερου Θεού Ιαλνταμπαώθ (Γιαχβέ), φέρνοντας την αγάπη.
Όπως όμως εννοεί το κεφ. Β΄, 14 της Β΄ Επιστολής του Αποστόλου Πέτρου (Πέτρου Β΄) της Καινής Διαθήκης, στο οποίο οι γνωστικοί αποκαλούνται «τέκνα κατάρας», ο Μαρκίων διαβεβαίωνε τους οπαδούς του ότι όταν ο Ιησούς κατέβηκε στην κόλαση, δεν απελευθέρωσε κανέναν από τους δίκαιους ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά αντιθέτως, λύτρωσε καταδικασμένους όπως ο Κάιν.
Σύμφωνα με τις φαντασιώσεις του Μαρκίωνα και ορισμένα απόκρυφα ευαγγέλια, ο αγαθός Θεός προτιμά τους δολοφόνους από τα αθώα θύματά τους και τους βιαστές από τους ενάρετους, οπότε γι’ αυτό ο Ιησούς απελευθέρωσε και τους …Σοδομίτες από την κόλαση, που είχαν εισβάλλει στο σπίτι του Λωτ, απαιτώντας να τους παραδώσει τους δύο νεαρούς άνδρες, που δεν ήταν παρά άγγελοι 2 που είχαν καταφύγει στο σπίτι του, απεσταλμένοι από τον Κύριο για να του αναγγείλουν την θεία τιμωρία των δύο αμαρτωλών πόλεων (Σοδόμων και Γομόρρων).
Το Εθνικό μας Δίκαιο, τροποποιούμενο διαρκώς κάτω από τις Οδηγίες του Ευρωδιευθυντήριου που εντέλλεται από τον ΟΗΕ, ο οποίος με τη σειρά του ελέγχεται από την ατλαντική, νεογνωστική ολιγαρχία, επιδεικνύει πλέον εξαιρετική ανοχή απέναντι σε κάθε είδους εγκλήματα που τα υποβαθμίζει σε πλημμελήματα ή πταίσματα.
Αν βρίσκετε ότι όλα όσα ζούμε έχουν ανησυχητικές ομοιότητες με την πλήρη αντιστροφή των περισσοτέρων εννοιών (novlangue) που παρατηρούμε σήμερα, είστε σε πολύ σωστό δρόμο.
Αν απορείτε γιατί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αφήνονται ελεύθεροι οι βιαστές και οι δολοφόνοι, ενώ ενάρετοι πατριώτες χριστιανοί διώκονται απηνώς για τις πατριωτικές θέσεις που εκφράζουν, τώρα ξέρετε ποια είναι η εξήγηση.
Το νέο δικαστικό ιερατείο
Όπως γράφει ο Γάλλος ιστορικός του δικαίου Ζακ Κρινέν, «από τότε που η πολιτική θρησκεία των δικαιωμάτων του ανθρώπου υποκατέστησε υπογείως τους κανόνες του Δικαίου, οι δικαστές έγιναν οι ιερείς της σε τέτοιο βαθμό, ώστε, συγκροτούν πλέον ένα νέου τύπου νομικό ιερατείο». 3
Η προσπάθεια απώθησης του χριστιανισμού από όλους τους τομείς της κοινωνίας και η αντικατάστασή του από τον μαρκιωνιτισμό μέσω του δικαστικού ιερατείου του δικαιωματανθρωπισμού εμπίπτει ακριβώς σ’ αυτό το πλαίσιο.
Επαναλαμβάνω ότι όλα αυτά τηρούνται μόνο στις δυτικές χώρες, και κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον Καναδά και στις ΗΠΑ (αλλά όχι στην Ιαπωνία, στην Αυστραλία, στη Νέα Ζηλανδία και στη Νότιο Κορέα που ανήκουν στη Δύση ούτε στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ).
Η σημερινή πολιτική που ασκείται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (που έχουν προδοτικές κυβερνήσεις) θυμίζει πλέον βαθύ μεσαίωνα, και ασκείται εις βάρος των λαών, των οποίων το κράτος είναι ο πολιτικός τους οργανισμός.
Επιτελείται δηλαδή πραγματική προδοσία των κυβερνώντων εις βάρος των λαών τους. Κάθε κράτος, όπως για παράδειγμα, το ελληνικό, έχει μεν καθήκον να υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια και την ασφάλεια κάθε ατόμου, ωστόσο, έχει πρωτίστως καθήκον να υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια και την ασφάλεια των γηγενών Ελλήνων των οποίων είναι το θεσμικό πρόσωπο.
Θα το πω και αλλιώς: εφόσον οι γηγενείς Έλληνες είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της Ελλάδας, αν το κράτος δεν τηρεί αυτή την υποχρέωση, είναι σαν να πληρώνετε επί διακόσια χρόνια πανάκριβα μια εταιρεία security να προστατέψει το σπίτι σας, και εκείνη να αφήνει να γεμίζουν όλα τα δωμάτια του σπιτιού σας με αναρίθμητους παρείσακτους, μέχρι εσείς να το εγκαταλείψετε και το ίδιο να διαλυθεί.
Και επειδή η χώρα μας είναι το σπίτι του λαού μας, το ελληνικό κράτος οφείλει πρωτίστως να επαγρυπνά για τα συμφέροντα, την ασφάλεια, την ευημερία και την διατήρηση της χώρας του λαού του και στο μέλλον, δηλαδή για τη συνέχιση της ιστορικής της ύπαρξης, και δευτερευόντως για ο,τιδήποτε άλλο.
Κάθε παρέκκλιση από αυτά τα καθήκοντα, όπως η επίθεση στον «νατιβισμό», είναι έξωθεν υποκινούμενη και απονομιμοποιεί οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Ποινικό δίκαιο του δικαιωματανθρωπισμού
Εν ονόματι του δόγματος «είμαστε όλοι ίδιοι» το οποίο αποτελεί θεμέλιο της πολιτικής θρησκείας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ο περίφημος Άλλος είναι σε θέση να απαιτήσει να αναγνωρίζεται ίδιος με εμάς, και να δικαιωθεί στα δικαστήρια.
Είναι όλοι «το ίδιο» με εμάς, εφόσον ισχυριστούν κάτι τέτοιο, γεγονός που δεν τους εμποδίζει όμως να διαμαρτύρονται ότι είναι «Άλλοι» όταν πρόκειται να αποκομίσουν κάποιο όφελος.
Εν ονόματι της κρατικής θρησκείας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όλες οι μειονοτικές ομάδες (ακίνδυνες για την ατλαντική ολιγαρχία) αποσπούν από τους νομοθέτες και τους δικαστές πληθώρα ωφελημάτων, λίαν καταστροφικών για τη γηγενή πλειοψηφία, καθώς και αδιανόητα προνόμια στον τομέα του Δικαίου, καθιστάμενες οι ευνοημένες της κοινωνίας.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ο γηγενής απαγορεύεται να εκφράσει οποιαδήποτε κριτική εναντίον τους, ακόμα και όταν διαπράττουν προφανείς ανομίες. Οι μειοψηφικές κατηγορίες ατόμων έχουν υποκαταστήσει τα άλλοτε ιερά τάγματα αγίων, αποτελώντας ολόκληρες μεραρχίες και ταξιαρχίες, και έχουν τοποθετηθεί υπεράνω της υπόλοιπης κοινωνίας.
Στο όνομα λοιπόν δήθεν των πιο γενναίων ιδεών που γέννησε η Ευρώπη του Διαφωτισμού, έχει δημιουργηθεί μία συγκεκαλυμμένα ελευθεροκτόνος κοινωνία στην οποία απαγορεύεται να εκφράσουμε αυτό που βλέπουμε και να καταγγείλουμε τους μηχανισμούς που καταστρέφουν τις κοινωνίες και τον πολιτισμό μας.
Η αρχή της απόλυτης απαγόρευσης κάθε διάκρισης είναι έκφραση ολοκληρωτισμού, διότι η λογική της εξολοθρεύει αναγκαστικά ακόμα και τα φιλελεύθερα κράτη. Ο φιλελευθερισμός έγκειται κυρίως στην αναγνώριση μιας ιδιωτικής σφαίρας που προστατεύεται από τον νόμο, αλλά όπου ο νόμος απαγορεύεται να διεισδύσει.
H Πολωνία συνταράσσεται από μεγαλειώδεις πατριωτικές αντιμεταναστευτικές διαδηλώσεις για τις οποίες δεν μαθαίνουμε τίποτε. Οι Πολωνοί αρνούνται να δεχτούν μετανάστες από την Αφρική και την Ασία, αλλά μόνον μη μουσουλμάνους από την Ευρώπη
Μ’ άλλα λόγια, η απαγόρευση κάθε διάκρισης σημαίνει άρνηση της διαφοράς κράτους και κοινωνίας, ένα διαρκές ξεγύμνωμα της ιδιωτικής μας ζωής, κατά συνέπειαν, κατάργηση της ιδιωτικής μας σφαίρας, και τελικά καταστροφή του φιλελεύθερου κράτους εις όφελος ενός ολοκληρωτικού συστήματος.
Προσοχή όμως: οι ιερείς-δικαστές εφαρμόζουν ποινές βλασφημίας, προσβολής θείων και επίθεσης στην αξιοπρέπεια του προσώπου, μόνον όταν οι μηνυτές ανήκουν στις προαναφερθείσες μειοψηφίες ή σε ΜΚΟ που τις υποστηρίζουν.
Μέσα σ’αυτά τα πλαίσια εμπίπτει και η απαγόρευση κριτικής στη λαθρομετανάστευση 4
Οι θανατηφόρες συνέπειες του δικαιωματανθρωπισμού
Η θρησκεία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, κάνοντας πλύση εγκεφάλου στους Ευρωπαίους από το νηπιαγωγείο για μια μονομερή αγάπη προς μια «άγια» ανθρωπότητα μουσουλμανικών φυλών που δεν υπήρξε, ούτε και θα υπάρξει ποτέ, τους αναγκάζει να απαρνηθούν ό,τι ακριβώς εξασφαλίζει την επιβίωση της Επίγειας Πολιτείας τους:
τη διαφύλαξη της ταυτότητας των κοινωνιών τους, την αγάπη προς την πατρίδα τους, τη βιωσιμότητα της οικογένειάς τους, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, την οργάνωση της ασφάλειάς τους, και μια δίκαιη δικαιοσύνη.
Σε όλους αυτούς τους τομείς οι ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν χάσει. Διότι η δια επίγειου νόμου καταναγκαστική αγάπη, έχει μετατραπεί σε ένα ψυχαναγκαστικό νοσηρό κατασκεύασμα.
Ο γνωστικισμός με τον οποίο είναι ποτισμένοι οι δικαιωματανθρωπιστές μισούσε ανέκαθεν την οικογένεια, θεμέλιο της κοινωνίας. Η καταστροφή της δυτικής και μόνον οικογένειας γίνεται εν ονόματι αξιών χριστιανικής εμπνεύσεως, όπως η ισότητα και η ελευθερία, που ωστόσο, χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν από ομάδες επηρεασμού των μαζών γνωστικών πεποιθήσεων, όπως οι ελευθεροτέκτονες.
Οι κανόνες που γεννήθηκαν από τις ατομικές αξίες (απελευθέρωση του διαζυγίου και δικαίωμα στην άμβλωση) και τις εξισωτικές (δικαίωμα ισονομίας του φυσικού και του νόμιμου τέκνου και γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων), εισχώρησαν στο ευρωπαϊκό Δίκαιο προς μεγάλη τέρψη των επωφελουμένων, εις βάρος, ωστόσο, της οικογένειας των γηγενών.
Η αντικατάσταση των γηγενών Ευρωπαίων
Όταν η μετανάστευση των άλλοτε μεμονωμένων μουσουλμάνων εργατών σε μερικές δυτικοευρωπαϊκές χώρες μετατρέπεται σε οικογενειακή επανένωση, δηλαδή σε εποικισμό, τότε εμφανίζονται σοβαρότατα προβλήματα. Διότι κατ’ αυτόν τον τρόπο συντίθενται τεράστιες εθνικές ομάδες των οποίων η ταυτότητα επανενεργοποιείται διαρκώς από νέους αφιχθέντες.
Πλείστες έρευνες έχουν αποδείξει ότι ο μουσουλμανικός εποικισμός δεν παρουσίασε, ούτε και πρόκειται να παρουσιάσει ποτέ κανένα όφελος για καμμία από τις ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες.
Η ισλαμοποίηση έφερε μόνον βαρύτατη οικονομική επιβάρυνση, άλυτα προβλήματα εκπαίδευσης, κοινωνικοποίησης, ασφάλειας και δημόσιας τάξης, που τις συνέθλιψαν. Το ίδιο λοιπόν ακριβώς συμβαίνει σιγά σιγά, αλλά σταθερά, και στην πατρίδα μας.
Η επιθυμία να ζήσουν μαζί μας και να ενσωματωθούν στα ελληνορθόδοξα ιδεώδη οι διάφορες εθνικές μουσουλμανικές ομάδες που έρχονται στην Ελλάδα είναι –πλην σπανίων εξαιρέσεων– απούσα. Όλα αυτά διαρρηγνύουν την κοινωνία μας και αποσπούν την ίδια μας τη χώρα μέσα από τα χέρια μας.
Η Γαλλία φλέγεται από πατριωτικές διαδηλώσεις και στην Ελλάδα όλα τα ΜΜΕ σιωπούν. Από τη πατριωτική διαδήλωση στις 17.11.2019 στο Παρίσι
Όλα αυτά γίνονται εν ονόματι ενός αυθαίρετου ορισμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου και χάρη σ’ αυτόν. Η ελεύθερη και χωρίς όρους μετανάστευση είναι ένα θανατηφόρο όπλο που καταστρέφει τα έθνη. Και επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση ανήκει στη σφαίρα επιρροής της ατλαντικής νατοϊκής ολιγαρχίας, δίχως ισχυρά έθνη δεν υπάρχει ανάσχεση του ολοκληρωτισμού που προσπαθεί να της επιβάλλει.
Οι μεταναστολάγνοι πολιτικοί και διανοούμενοι και οι αντίστοιχες ΜΚΟ ισχυρίζονται ότι διεξάγουν πραγματικό πολιτικό αγώνα προς όφελος των μεταναστών. Στη πραγματικότητα όμως εργάζονται αποκλειστικά και μόνο για την ατλαντική ολιγαρχία και την εξασφάλιση των νατοϊκών βάσεων και ο μόνος αγώνας που κάνουν είναι να καταστρέψουν τα ευρωπαϊκά έθνη μέσω οικογενειακών επανενώσεων μουσουλμανικών πληθυσμών.
Οι επανενώσεις οικογενειών δούρειος ίππος της καταστροφής της Ευρώπης
Επανένωση οικογενειών σημαίνει να μπαίνει στην Ελλάδα παράνομα ένας μουσουλμάνος λαθρομετανάστης με μία από τις 5 γυναίκες του και 2 από τα 20 παιδιά του –για παράδειγμα, από χώρα της υποσαχάριας Αφρικής όπου η πολυγαμία είναι νόμιμη– και να ζητάει άσυλο.
Λόγω του νόμου της επανένωσης των οικογενειών, εν συνεχεία όλη η υπόλοιπη οικογένεια που έμεινε πίσω, δικαιούται να επανενωθεί μαζί με τα 4 μέλη που «αιτήθηκαν άσυλο».
Για να καταλάβετε το μέγεθος της τραγωδίας για τις γηγενείς ευρωπαϊκές κοινωνίες, μια αφροασιατική μουσουλμανική οικογένεια μπορεί να περιλαμβάνει και 50 μέλη.
Ο πάτερ φαμίλιας και οι 5 γυναίκες του έχουν συνήθως εν ζωή πατέρα, μητέρα και πολλούς θείους, αδελφούς και αδελφές, κανονικούς αλλά και ετεροθαλείς, εκ των οποίων ορισμένοι είναι χρονίως άρρωστοι και ανάπηροι που δεν μπορούν να θεραπευτούν στις χώρες τους, ενώ ορισμένοι συχνά διώκονται από το νόμο για παράβαση του κοινού ποινικού δικαίου.
Ωστόσο, βάσει του «δικαιώματος επανένωσης των οικογενειών» και βάσει της επικύρωσης ταυτότητας κατά …δήλωσιν, όλοι αυτοί μπορούν να ισχυριστούν ότι η αποχώρησή τους τους δημιούργησε …ψυχολογικά προβλήματα, ή ότι στη πατρίδα τους υπήρξαν διωκόμενοι λόγω των σεξουαλικών τους πεποιθήσεων ή των ιδεών που εξέφρασαν. Κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ποιοι είναι, εφόσον όλοι έχουν δασκαλευτεί να πετούν τα έγγραφά τους ή να δηλώνουν ανιθαγενείς.
Εξ αιτίας λοιπόν αυτού του «δικαιώματος», αιτούνται να έλθουν κι αυτοί στην Ελλάδα, εφόσον οι χώρες τους δεν θεωρούνται ασφαλείς. Και εδώ είναι η μεγαλύτερη ανομία: οι περισσότερες χώρες της υφηλίου, σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρούνται ανασφαλείς!
Πρόκειται λοιπόν για ένα άθλιο νομικό ευφυολόγημα που δένει τα χέρια μόνον όσων ευρωπαϊκών κρατών έχουν προδότες πολιτικούς, επιτρέποντας να έλθουν σε ευρωπαϊκό έδαφος εκατομμύρια, και σύντομα δισεκατομμύρια αφροασιατών μουσουλμάνων που πλεονάζουν στις πυκνοκατοικημένες χώρες τους, διαλύοντας τα ευρωπαϊκά έθνη.
