Η Θεολογία των τριάκοντα αργυρίων των πολιτικών
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος
Η πορεία των πραγμάτων ισχυροποιούν την εκπεφρασμένη πλειστάκις εκ του βήματος τούτου πεποίθησή μας περί διοικήσεως της Ελλάδας από Ελληνόφωνους, από ανθρώπους οι οποίοι, ασφαλώς δεν αγαπούν την πατρίδα μας, τούτο δε εξάλλου προκύπτει από σωρεία γεγονότων, τα οποία εμφατικώς έχω καταδείξει από τις εν λόγω επιφυλλίδες.
Ο πόλεμος κατά των δομικών στοιχείων της ταυτότητάς μας, δηλαδή κατά των συστατικών στοιχείων της ιδιοπροσωπίας μας, τα οποία ανυπερθέτως συνιστούν σαρξ εκ της σαρκός μας και καθίστανται διαχρονικώς αναλλοίωτα εις το διάβα των χρόνων, πλέον καταλύονται, εκ βάθρων με ανυπόστατες δικαιολογίες.
Η πραγματικά πολιτικώς, σχιδοειδής αυτή κατάσταση του ανθελληνισμού και της εσχάτης προδοσίας, του μη σεβασμού προς τους προγόνους μας, συνιστά ύβρη, βλασφημία και βάναυση βεβήλωση της μνήμης των νεκρών.
Ο λόγος δια την αμνηστία εις τους βουλευτές του Σύριζα περί της άρσης της ασυλίας των, προκειμένου να ασκηθεί εις βάρος των ποινική δίωξη δυνάμει της υποβληθείσης μηνύσεως ενός πολίτου, σχετικώς προς το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας.
Η υπόθεσις ήχθη προς ψηφοφορία εις την Βουλή, πλην όμως εισέτι και οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, καταψήφισαν την άρση της βουλευτικής ασυλίας ταυτιζόμενοι πλήρως με το ανθελληνικό παραλήρημα του Σταλινο-Φασιστικού μορφώματος, το οποίο λειτουργεί παγίως και αταλάντευτα κατά του απανταχού Ελληνισμού.
Το μείζον ζητούμενο είναι ότι η Ν.Δ διέψευσε τις προσδοκίες της κοινής γνώμης, όπου πέρυσι συνετάγη με τον απλό λαό, συμμετέχοντας κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, όμως εκ του αποτελέσματος διεφάνη ότι ενέπαιξαν τον ελληνικό λαό, καθότι στόχος τους ήτο η προδοσία της πατρίδας μας κατά παραυτουργία με το Σύριζα και η συγκάλυψη της ανοσιουργηματικής αυτής πράξεώς τους.
Η πράξη αυτή αποδεικνύει και αναδεικνύει κατ’ ουσίαν την έλλειψη αγάπης για την πατρίδα, την έλλειψη εθνικού φρονήματος, ήθους και αξιοπρέπειας, το ένα κόμμα διαδέχεται το άλλο εις την εξουσία με αποκλειστικό γνώμονα την νομή της εξουσίας άνευ ετέρου τινός,
Η χαίνουσα πληγή εξαιτίας και συνεπεία της σταθερά αντι-εθνικής πολιτικής συνιστά μία αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα με την συναυτουργία όλων των κομμάτων τα οποία φέρουν ψευδώνυμα ονόματα και απατηλώς φέρονται ότι εκπροσωπούν διαφορετικές ιδεολογίες προκειμένου να διατηρήσουν την διχοστασία εις την κοινή γνώμη, διότι κατουσίαν, εξαιτίας και συνεπεία του πλήρους ιδεολογικού αποχρωματισμού, δεν υφίσταται ουδεμία πολιτική διαφοροποίηση, πρόκειται δια μία «συμμορία» η οποία ομνύει ευθαρσώς και απεριφράσετως πίστη προς μία ιδιόρρυθμη Κοσμοθεωρία, μάλλον εις την οιονεί «Θεολογία» του Χρήματος, ανώτατη δύναμη και θεός των, η ρυθμιστική των Αρχή είναι το Χρήμα.
Άλλως δεν εξηγείται η τόσο ελαστική συνείδηση, η εκμαυλισμένη σκέψη, το ανθελληνικό και αντι-Ορθόδοξο μένος τους, να καταλάβω ότι δεν έχουν ιδέα περί της Ελληνικής παραδόσεως, καθότι τελούν σε διατεταγμένη υπηρεσία, όντες έμμισθα φερέφωνα, υπερ-εθνικών διευθυντηρίων, στοών και λεσχών, δηλαδή υπερεθνικών οργανισμών οι οποίοι χαράσσουν, ερήμην του λαού, τις κατευθυντήριες γραμμές, αλλότριων συμφερόντων.
Δυστυχώς διαπιστώνω ότι βιώνουμε μία εικονική πραγματικότητα, η οποία διογκώνεται, δια της παρεμβολής, διάπλασης αυτής της κίβδηλης πραγματικότητας ευθέως από τα εξωνημένα, μισθοδοτούμενα, Μ.Μ.Ε, τα οποία διαστρεβλώνουν κατ’ εξακολούθηση και παραχαράσσουν εσκεμμένα την αντικειμενική πραγματικότητα, με απώτερο σκοπό να ευνουχίσουν διανοητικώς την υδαρή μάζα και να την αποπροσανατολίσουν κατά το δοκούν προς μία ορισμένη κατεύθυνση, προκειμένου να μην ασκούν κριτική προς τις πομπές των πολιτικών, να παραμείνουν δηλαδή οι πολίτες αφιονισμένοι, με απονεκρωμένα αντανακλαστικά αντιδράσεως και αφυπνίσεως.
Άρα λοιπόν, οι πολιτικοί μας αποτελούν οιονεί εύλαλες μαριονέτες, δίχως βούληση, συγκροτημένη σκέψη, όραμα για την Ελλάδα, ανήκουν σε άλλο «χώρο-χώρα», δεν εμπνέονται από τα ανδραγαθήματα των ηρώων μας του παρελθόντος, μισούν θανάσιμα την ΅Ελλάδα, απλώς υπηρετούν ένα άλλο αξιακό κώδικα και σύστημα και καθοδηγούνται από συγκεκριμένης προελεύσεως και σύνθεσης δομές, απλώς επικοινωνιακά επιχειρούν να καταστούν πειστικοί προς τον πειθαναγκασμό της κοινής γνώμης.
Η πολιτική όζει λόγω της ως άνω διαφθοράς όμως, ο αφυπνισμένος πολίτης, δια της οξυμμένης κριτικής σκέψεώς του κατέχει αφεύκτως ανά χείρας το καλειδοσκόπιο δια του οποίου δύναται να διηθήσει τα κοινωνικά-οικονομικά-πολιτικά γεγονότα και να εντοπίσει ότι η εμφαινόμενη εικόνα του πολιτικού γίγεσθαι, δεν αντανακλά με πιστή ακρίβεια το πραγματικό είδωλο, εν άλλοις λόγοις, υφίσταται χαοτική διαφορά, μεταξύ του είναι και του φαίνεσθαι.
Η Ελλάς δρα ως ανελεύθερη χώρα προτεκτοράτο συγκεκριμένων εξωθεσμικών διευθυντηρίων, τα οποία υλοποιούν κατά βούληση και κατά το δοκούν τα συμφέροντά τους, άνευ λήψεως υπόψη του Συντάγματος και των λοιπών Δημοκρατικών θεσμών, αυτό δε, επιτυγχάνεται με τους, τελούντες σε διατεταγμένη υπηρεσία πολιτικούς.
Η κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, κατ’ αναλογία πιθανώς δρομολογείται από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, η αντίστοιχη κατάσταση και εις το Αιγαίο, καθίσταται ιδιαίτερα κρίσιμος, ως προς την καθολική αλλοίωση της φυσιογνωμία της χώρας, αλλά και την απόπειρα συρρικνώσεως της εθνικής μας κυριαρχίας, αφενός με τα μνημόνια και αφετέρου με τους άτοπους χειρισμούς των πολιτικών με την παρ’ ολίγον εδραίωση ενός νέο επεισοδίου, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση με τα Ίμια εις τον Έβρο εις την περιοχή Φερών αλλά και με τα μελλούμενα.
Η πτώση του αγωνιστικού φρονήματος, η έννοια της αυτοπαράδοσης, η ασέβεια προς τους νεκρούς, η αλαζονεία των ζώντων και αψίκορη διάθεση για εξουσία και χρήμα, συνιστά μία στρεβλή, παραμορφωτική και αλλοτριωτική εικόνα της πραγματικής της όντως ζωής μας.
Οι πολιτικοί βεβαίως ανέκαθεν ήσαν έτσι, απόκειται δηλαδή εις την έμφρονα κρίση του καθ’ εκάστου να απεμπολήσει κάθε ψήγμα αξιοπρέπειας του, να καταστεί μίσθαρνο όργανο, εντολοδόχος, πληροφοριοδότης και έρμαιο του εκάστοτε ισχυρού αντί τριάκοντα αργυρίων προκειμένου να προδώσει ανενδοίαστα τους προγόνους του, να τους συκοφαντήσει και να επιστρατεύσει πάσα νοσηρή, χυδαία και αισχρή προπαγάνδα, όπως παρακολουθήσαμε προ ημερών, την ιταμή και ανεκδιήγητη πρόκληση ορισμένων, κατά την γνώμη μου, δοτών αποδομητών, εις την περίπυστη επιτροπή, δια τον εορτασμό των 200 χρόνων από την έκρηξη της εθνεγερσίας, οι οποίοι προσέβαλαν τον Καραϊσκάκη.
Ως εκ τούτου λοιπόν, εν προκειμένω το ερώτημα το οποίο φύεται είναι ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Μέρος του λαού καθεύδει τον νήδυμο ύπνο, στερούμενος συνθετικής κριτικής σκέψης περί των τεκταινομένων, εγώ προσωπικά καταλήγω ότι οι πολιτικοί απλώς εκτελούν εν ψυχρώ άνωθεν εντολές και διοικούν την πατρίδα μας, άνευ εθνικής συνειδήσεως και ορθής κατευθύνσεως, απλώς με γνώμονα τις άνωθεν εντολές και τον εσμό των συμφερόντων των εντολέων τους, δρουν θα ηδυνάμεθα να πούμε ως διευθύνοντες σύμβουλοι σε εταιρία, δεν προσδίδουν οντολογικό χαρακτήρα εις την έννοια της πατρίδας, του έθνους της Ελλάδας.
Εν κατακλείδι όμως, η πλέον απογοητευτική κατάσταση είναι ορισμένοι εκ των Μητροπολιτών και ο νυν Αρχιεπίσκοπος ο κ. Ιερώνυμος, όπου συμπεριφέρονται ομοίως με τους πολιτικούς, μολονότι πρόκειται περί εκκλησιαστικών ηγετών, οι οποίοι θα έπρεπε να έχουν άλλη αντίληψη περί των πραγμάτων και να ορθώσουν το ανάστημά του έναντι της λαίλαπας του εθνομηδενισμού και του άκρατου ισοπεδωτισμού πάσας αρχής και αξίας.
Καθίσταται απαράδεκτο η Ιεραρχία να διαπνέεται από την αλαζονεία της εξουσίας και να συνεργεί, πλήρως αποπνευματικοποιημένα με την εκάστοτε εξουσία, εις βάρος του λαού και του κλήρου, παντελώς διπρόσωπα, δίγλωσσα και υποκριτικά και να εκδέχεται αδιαμαρτύρητα, τις αλλεπάλληλες λυσσώδεις επιθέσεις του συντεταγμένου συστήματος κατά του πυρήνα της πίστεως μας.
Οι καιροί καθίστανται χαλεποί, ημείς δεν πρέπει να καμπτόμεθα, συνεχίζουμε, με ό,τι απόθεμα της ψυχής διαθέτουμε και συν Θεώ, φρονώ ότι θα κατορθώσουμε να αναγεννηθούμε και να ανανήψουμε λίαν συντόμως, θωρακίζοντας τα πρωτοτόκια μας και διεκδικώντας ό,τι μας ανήκει, δημιουργώντας ένα ενισχυμένο και συμπαγές έθνος-κράτος.
"Ακτίνες"
