Για όσους από εμάς επαναπαύονται, επειδή μιλούν χωρίς να πράττουν.
Επιστολή 275.-ΣΤΟΝ ΕΚΛΑΜΠΡΟΤΑΤΟ ΙΕΡΑΚΑ. Για τον λόγο και τον βίο.
Βίος χωρίς λόγο ωφελεί, ως από τη φύση του, περισσότερο, παρά ο λόγος χωρίς βίο.
Γιατί ο πρώτος, και όταν σιωπά, ωφελεί, ενώ ο άλλος, και όταν φωνάζει, ενοχλεί.
Εάν όμως ο λόγος και ο βίος συμπέσουν, αποτελούν κόσμημα όλης της ενάρετης ζωής. (ΕΠΕ έργα Ισιδώρου τόμος 2,391)
Επιστολή 73.-ΣΤΟΝ ΠΑΛΛΑΔΙΟ. Ότι η πίστη, χωρίς τα έργα, δεν σώζει τον άνθρωπο.
Κινδυνεύεις (πώς αλήθεια να σε προσφωνήσω, για να σε ονομάσω όπως σου αξίζει), να αγνοείς, αυτά που είναι ολοφάνερα ακόμα και στα μικρά παιδιά.
Να μη νομίζεις λοιπόν, ότι η πίστη (εάν βέβαια πρέπει να ονομάσω πίστη αυτήν που κατηγορείται από τα ίδια τα έργα σου) θα μπορέσει να σε σώσει.
Γιατί η πίστη, που από την αρχή σε δικαίωσε, απαιτεί πράξεις κατάλληλες προς αυτήν, χωρίς τις οποίες δεν είναι δυνατόν να σωθείς.
Γιατί αυτός που έγινε αποδεκτός κατά χάρη, είναι σωστό να διακρίνεται και για τις αρετές του, για να μη κυριευθεί στο μέλλον και από την αχαριστία. (ΕΠΕ τόμος 3,91)
