Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εδώρησε και πάλιν Κοράνιον!
Ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς παπικῆς ἀντιπροσωπίας Καρδινάλιος κ. Leonardo Sandri καὶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἱστάμενοι εἰς τὸ μέσον τοῦ ἱ. ναοῦ κατὰ τὴν ψαλμώδησιν τοῦ «πολυχρονισμοῦ» (Φανάρι, 30.11.2022)
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΔΩΡΗΣΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΚΟΡΑΝΙΟΝ!
Πανοσιολογιώτατοι Ἡγούμενοι τοῦ Ἄθω, ἡ ἀπραξία Ὑμῶν αἰτία τῶν ἀδιεξόδων!
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἶναι κατηγορηματικός: ὅταν τὰ βάθρα τῆς εὐσεβείας διασαλεύωνται οἱ μοναχοὶ ὀφείλουν νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν ἡσυχίαν καὶ νὰ ἐπιδίδωνται εἰς τὴν καταισχύνην τοῦ ὑβριστοῦ.
Γράφει ὁ κ. Ἀντώνιος Χαραλάμπης, θεολόγος
Πανοσιολογιώτατοι,
Τὴν 12ην Νοεμβρίου 2022 ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ταξιδεύων ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν πρὸς τὴν Κύπρον, ἐπραγματοποίησεν ὀλιγόλεπτον στάσιν εἰς τὴν νῆσον Κῶ. Τὸν ὑπεδέχθησαν ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης, ὁ Ἀγκύρας κ. Ἰερεμίας, ὁ Ἰμάμης τῆς νήσου κ.ἄ. Εἰς τὸν Ἰμάμην ὁ Πατριάρχης ἐδώρησε τὸ Κοράνιον!
Τὴν 30ήν Νοεμβρίου 2022 ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατὰ τὸ πέρας τῆς Θ. Λειτουργίας προσφωνῶν τὴν παπικὴν ἀντιπροσωπίαν ἀνέφερε μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:
«Μετὰ πολλῆς χαρᾶς ἐν Κυρίῳ χαιρετίζομεν τὴν παρουσίαν ὑμῶν ἐν Φαναρίῳ πρὸς ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟΝ τῆς πανσέπτου μνήμης τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων Ἀνδρέου… Εὐχαριστοῦμεν ἐκ μέσης καρδίας τὸν λίαν ἡμῖν ἀγαπητὸν ΑΔΕΛΦΟΝ Πάπαν Ρώμης Φραγκίσκον, διότι ἠγαθύνθη, συνεχίζων τὴν καθιερωθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καὶ τοῦ Πάπα Παύλου ΣΤ’ ἀνταλλαγὴν ἐπισκέψεων ἀντιπροσωπιῶν ἑκατέρωθεν κατὰ τὴν Θρονικὴν ἑορτὴν τῶν ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, νὰ ἀποστείλη ὑμᾶς εἰς Φανάριον, κομιστάς, ἐκ προσώπου Αὐτοῦ… πρὸ τριῶν ἑβδομάδων εἴχομεν τὴν ΕΥΛΟΓΙΑΝ καὶ τὴν χαρὰν τῆς συναντήσεως (μὲ τὸν Πάπαν)… ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ φόρουμ (εἰς Μπαχρέιν) ΠΡΟΣΗΥΧΗΘΗΜΕΝ χριστιανοὶ ἐκπρόσωποι διαφόρων ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολογιῶν εἰς μίαν οἰκουμενικὴν συνάντησιν καὶ ΚΟΙΝΗΝ ΔΕΗΣΙΝ…».
Μόλις ἐντὸς δύο – τριῶν ἑβδομάδων ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔργῳ καὶ λόγῳ ἀποδεικνύεται διὰ πολλοστὴν φορὰν καταπατητὴς ὅλων τῶν θεσπισμάτων τῶν Ἁγ. Πατέρων. Μήπως εἶναι ἄγνωστα πόσα καὶ πόσα ἕως τώρα ἔχει δηλώσει (ὅτι ὅλαι αἱ θρησκεῖαι εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔπεσαν θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως κ.ἄ.), τοὺς λειτουργικοὺς ἀσπασμοὺς, τοὺς ὁποίους ἔχει ἀνταλλάξει μὲ τὸν Πάπαν (Φανάρι, Βουδαπέστη κ.ἄ.), τὰ κοράνια τὰ ὁποῖα ἔχει διανείμει;
Μήπως εἶναι ἀναγκαῖον νὰ ὑπενθυμίσωμεν ποίους στηρίζει ὁλόψυχα ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος; Τὸν Ἀμερικῆς, τοῦ ὁποίου τὸ κείμενον περὶ τοῦ Κων/λεως ὡς «πρώτου ΑΝΕΥ ἴσων» εἶναι ἀνηρτημένον εἰς τὴν ἐπίσημον ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου, τὸν Αὐστραλίας, ὁ ὁποῖος ἦτο ὁ κύριος εἰσηγητὴς διὰ τὸ Οὐκρανικόν, δηλ. ὅτι δι’ ὑπογραφῆς τοῦ Πατριάρχου ἀνεγνωρίσθη ἱερωσύνη εἰς ἀναθεματισμένους καὶ ἀχειροτονήτους, καὶ τὸν Χαλκηδόνος, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον προέστη τοῦ ψευδοαυτοκεφάλου, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἐπίσημον ὁμιλίαν του εἰς τὸ Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν ἐδήλωσεν ὅτι «Ὅ,τι καλὸ μὲ ἀξίωσε ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος νὰ ἐπιτύχω ἐνεργήθηκε μέσῳ τοῦ Σεπτοῦ Προσώπου Του (Βαρθολομαίου)»! Δὲν εἶναι ὅλα αὐτὰ κακοδοξίαι, τὰς ὁποίας ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης ἐπικροτεῖ;
Τί πράττετε ὅμως Ὑμεῖς, Πανοσιολογιώτατοι; Ὅ,τι ἀκριβῶς ἔπραττον καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν προκατόχων Σας, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ νὰ ταχθοῦν εἰς τὸ πλευρὸν τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ προσεκύνουν τὸν Πατριάρχην Ἰωάννην Καλέκαν, διότι ἦτο… Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης! Ποῦ εὑρίσκεται σήμερον ὁ Καλέκας καὶ ποῦ ὁ μέγας ἐν Ἁγίοις Παλαμᾶς; Ποῦ εὑρίσκονται ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι δουλοπρεπῶς καὶ πειθηνίως ἠκολούθουν… τὸν τίτλον «Οἰκουμενικὸς» ἀντὶ τὸν ὄντως Οἰκουμενικὸν Διδάσκαλον Ἅγ. Γρηγόριον; Πότε ἐπιτέλους θὰ κλείσετε τὴν θύραν τῆς Ἱ. Μονῆς σας καὶ θὰ εἴπητε εἰς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον «Ἱκανόν ἐστι! Μετανόησε, διότι ὄχι μόνον Ἐσὺ θὰ μείνης ἐκτὸς Παραδείσου ἀλλὰ καὶ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας παρασύρεις εἰς τὴν ἀπώλειαν»;
Ἂν πλέον δὲν σᾶς παρακινήσουν οὔτε τὰ ὅσα γράφει «Πρὸς Βησσαρίωνα» ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τότε ποῖος ὁ σκοπὸς τοῦ ἀσκητικοῦ ὑμῶν βίου; Παραθέτομεν ἀποσπάσματα μὲ ἰδικοὺς μας μεσοτίτλους καὶ κεφαλαιογραφὴ -χάριν ἐμφάσεως- ἐκ τῆς εὐλήπτου μεταφράσεως τῆς Ε.Π.Ε.:
Φύλακες ἐν ὑπνώσει
Ὁ διάβολος ἰδὼν κατάλληλον δι’ αὐτὸν τὸν καιρὸν ἐπεχείρησε νὰ καταστρέψη αὐτὰ ταῦτα τὰ θεμέλια τῆς εὐσεβείας καὶ μάλιστα ἐπεχείρησε τόσον δολίως, ὥστε ἴσως θὰ ἔφερεν εἰς πέρας τὸ πονηρὸν ἐγχείρημα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΩΝΤΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΦΟΡΑΝ ΟΥΤΕ ΟΙ ΘΕΩΡΟΥΜΕΝΟΙ ΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ, ἐὰν ὁ Θεὸς κατὰ τὴν θέλησίν του δὲν ἐφανέρωνε καὶ δὲν διέλυε τὴν πονηρίαν αὐτοῦ.
Ἀναχωρητισμὸς ἤ ἀντίστασις;
Ἤ ΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΑΞΩΜΕΝ ΗΜΕΙΣ αἰσθανόμενοι ὅτι ὑφέρπει καὶ ἀποπειρᾶται νὰ διασαλεύση τὰ βάθρα τῆς εὐσεβείας; ΝΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΩΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΙΩΠΩΜΕΝ, ἀναλογιζόμενοι τὴν πρὸς τὰ χειρότερα στροφὴν τῶν πολλῶν τώρα καὶ τὰς μελλούσας νὰ προσαφθοῦν ἀπὸ αὐτοὺς μομφάς καὶ τοὺς ἐκ μέρους τῶν ἀντιπάλων κατατρεγμούς, Η ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΩΜΕΘΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΩΜΕΝ ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας, ἀποβλέποντες πρὸς τὸν Θεὸν τῆς εὐσεβείας καὶ τὴν ἀπὸ ἐκεῖ ἀποδοχήν, μᾶλλον δὲ τὸ πρὸς ἐκεῖνον ἀπαραίτητον χρέος; ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΑΞΩΜΕΝ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ· διότι τοῦτο ἦτο ὠφελιμώτερον δι’ ὅλους. Πράγματι, ὅταν ἵσταται καλῶς τὸ θεμέλιον τῆς πίστεως, δὲν εἶναι δυνατὸν μερικοὶ νὰ μὴ ἐποικοδομοῦν εἰς αὐτὸ τὰ ἔργα τῶν ἀρετῶν, ἄλλα καὶ εἰς τοὺς ραθυμότερον Ζῶντας μένει πάντοτε ἐλπὶς μετανοίας. Ὅταν ὅμως καταρριφθῆ ἐκεῖνο, καταρρίπτεται πᾶν ἀγαθόν.
Ἐκκλησία καὶ Πολιτεία θεωροῦν σπουδαῖον τὸν ὑβριστήν
Διὰ τοῦτο μὲ τὴν συνεργίαν καὶ τὴν παντοειδῆ ἐνίσχυσιν τοῦ Θεοῦ, ὑπερησπίσθημεν τὴν εὐσέβειαν ὑβριζομένην καὶ ΚΑΤΗΣΧΥΝΑΜΕΝ ΤΟΝ ΥΒΡΙΣΤΗΝ, μᾶλλον δὲ τὸν ἠφανίσαμεν τελείως ἀποκόψαντες τὴν κεφαλήν του. Ἦτο δὲ κεφαλὴ ὁ Βαρλαάμ, ἔχων ἀπὸ παντοῦ τὴν δύναμιν, διότι καὶ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΝ ΕΦΑΙΝΕΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΣ καὶ ἀπὸ τὸν βασιλέα καὶ τοὺς ἄρχοντας ἀπήλαυε πολλῆς ἀναγνωρίσεως. Ἀλλὰ ΕΞΕΛΕΓΧΘΕΙΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΟΛΩΝ ὡς ἀντίθετος τῆς εὐσεβείας, ἀπὸ ἐντροπὴν ἐτράπη εἰς φυγήν, ἐπειδὴ δὲν ἠθέλησε νὰ δοθῆ εἰς μετάνοιαν. Ἀφοῦ λοιπὸν ΟΥΤΩΣ ΑΦΗΡΕΘΗ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ Η ΚΕΦΑΛΗ, εἰς τὴν ὁποίαν προσδέσας τὸν μοχλὸν ὁ ἀρχέκακος ὄφις ἐπετέθη κατὰ τῆς εὐσεβείας, τί θαυμαστὸν εἶναι, ἂν σφαδάζων ἀκόμη εἰς τὴν οὐρὰν σηκώνει πρὸς ἡμᾶς τὴν σκόνην τῶν πειρασμῶν;
Εὐσεβεῖς εἶναι οἱ διωκόμενοι, ὄχι οἱ ἀποφεύγοντες τὴν εὐθύνην
Ἀνάγνωσε τὰ παλαιὰ διηγήματα, καὶ θὰ εὕρης ὅτι ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΘΕΝΤΕΣ ὑπὲρ τῆς πολεμουμένης εὐσεβείας μετὰ τὴν νίκην κατὰ τὰς μεγάλας ἐκείνας συνόδους ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ ΤΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΩΝ. Ἐὰν λοιπὸν ἐκεῖνοι ὑπέστησαν τοιαῦτα, οἱ ἠξιωμένοι νὰ προσκυνοῦνται ἀπὸ ὅλους ἐν ζωῇ ἀκόμη διὰ τὴν προσωπικὴν ἀξίαν των, πόσον μᾶλλον ἡμεῖς οἱ καὶ διὰ τὸ ἀχρεῖον τοῦ βίου μας ὄντως ἄξιοι μαστίγων καὶ ἔχοντες ἀνάγκην παιδευμοῦ; Πῶς δὲν θὰ ἦτο δεῖγμα τοῦ ὅτι ὁ ὑπὲρ τῆς πίστεως δρόμος ἡμῶν εἶναι ἀνόμοιος ἀπὸ τοὺς ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας ἀγῶνας τῶν πατέρων, ἐὰν ἐμένομεν ἐκτός τοῦ ἐπακολουθήσαντος παιδευμοῦ, τοῦ ὁποίου ἔγιναν ἐκεῖνοι μέτοχοι; Πῶς δὲ δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ λέγη ὁ διαβολεύς, ὅτι ἐτρέχαμεν τὸν δρόμον διὰ δόξαν, ἂν δὲν διεμένομεν οἱ ἴδιοι παρ’ ὅλον ὅτι ὑπέστημεν τὰς ἀτιμώσεις; Διὰ τοῦτο νὰ μὴ ξενίζεσαι, ἀγαπητὲ ἀδελφέ, «διὰ τὴν ἐντὸς ἡμῶν γενομένην πύρωσιν πρὸς πειρασμόν, ὡσὰν νὰ εἶναι κάτι ξένον πρὸς ἡμᾶς», ἀλλά νὰ τὴν ἀποδέχεσαι μὲ τὴν ἰδέαν ὅτι φέρομεν ἀκόμη ἴχνος κοινωνίας τῶν μετασχόντων εἰς τὰ παθήματα τοῦ Χριστοῦ, «ὁ ὁποῖος ἔπαθεν ὑπὲρ ἡμῶν, ἀφήνων εἰς ἡμᾶς ὑπογραμμόν, καὶ μάλιστα διὰ νὰ ἀκολουθήσωμεν τὰ ἴχνη αὐτοῦ»- οὔτε νὰ ζητῆς τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλὰ νὰ εὔχεσαι διὰ τὴν καρτερίαν, οὔτε νὰ κρίνης ὅτι εἶναι καλὸν οἱ σβήνοντες ἀφ’ ἑαυτῶν μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ τὴν πυρὰν τοῦ πονηροῦ νὰ ἀπομοκρυνθοῦν αὐτῆς καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦν τῆς θερμότητος καὶ τοῦ καπνοῦ, πρὶν σβεσθῆ αὕτη τελείως, οὔτε νὰ ἀγανακτῆς πρὸς τοὺς μὴ συμφωνοῦντας πολὺ ἢ καὶ μεμφομένους· νὰ ἐνθυμῆσαι ποῖον εἶναι τὸ λεγόμενον σημεῖον, πῶς ὁ θεμέλιος καὶ ἀκρογωνιαῖος λίθος εἶναι πέτρα σκανδάλου, πῶς ἡ εὐωδία τοῦ Χριστοῦ «εἰς ὅσους μὲν εἶναι ὀσμὴ ζωῆς, εἶναι πρὸς ζωήν, εἰς ὅσους δὲ εἶναι ὀσμὴ θανάτου, εἶναι πρὸς θάνατον».
Καθεύδουν τὸν νήδυμον
Μοῦ φαίνεται δὲ ὅτι μερικοὶ νομίζουν ὅτι τὸ τώρα ἀνακινηθὲν ζήτημα εἶναι τοιοῦτον, ὁποῖα εἶναι τὰ ἀμφιλεγόμενα διὰ τοὺς παρακύπτοντας ἢ νομίζοντας ὅτι παρακύπτουν πρὸς τὰ ἄδυτα τῆς κατὰ νοῦν ἡσυχίας. Κάποτε δὲ ὕστερα, μαθόντες ὅτι ἐγώ ἐνέβαλον ὁ ἴδιος ἐμαυτὸν εἰς τὰς κατηγορίας καὶ τὰς θλίψεις ταύτας ὑπὲρ στηρίξεως τῆς σαλευομένης κοινῆς, δι’ ὅλους εὐσεβείας, χωρὶς νὰ θεωρήσω τὴν ζωήν μου πολύτιμον δι’ ἐμαυτόν, ἀσφαλῶς θὰ εὐχαριστήσουν καὶ θὰ ἀποδεχθοῦν τὴν στάσιν αὐτήν, ἂν ὄχι ὅλοι τώρα, ἀλλά ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΟΛΑ, καὶ πολὺ περισσότερον τὰ τοιαῦτα. Γνώριζε δὲ ὅτι ΠΛΗΝ ΟΛΙΓΩΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΕΝΟΗΣΑΝ ΤΗΝ ΤΩΡΑ ΑΝΑΚΙΝΗΜΕΝΗΝ ΥΠΟΘΕΣΙΝ περὶ τῆς εὐσεβείας. Δὲν ἔχει δὲ κινηθῆ ἀπὸ ἡμᾶς, ἀλλὰ μᾶλλον ἔχει κινήσει ἡμᾶς καὶ ὡδήγησε πρὸς ἀντίδρασιν τοῦτο, τὸ ὅτι, ἂν προχωρήση, βλέπομεν μεγάλην τὴν βλάβην ἀπὸ τὴν ὑπόθεσιν ταύτην. Διότι ἀνατρέπει ὅλον τὸ μυστήριον τῆς πίστεως, δὲν παραλείπει νὰ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΔΙΑΓΩΓΗΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, οὖσα ἀνακεφαλαίωσις καὶ τρόπον τινὰ ἐπίλογος τῶν πρὸς ὄλεθρον παντὸς καλοῦ κινημένων ἀπὸ αἰῶνος αἱρέσεων, ἐπίλογος ἐφευρημένος τώρα κατὰ τὰς τελευταίας ἡμέρας τοῦ ἐσχάτου αἰῶνος ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν τῆς ἀπάτης, διὰ τὴν ἀντίθεσιν πρὸς πᾶν ἀγαθὸν καὶ ἀληθὲς ἀπὸ τὴν ἀρχὴν ἕως τὸ τέλος. Ἔχει δὲ εἴσοδον διαφεύγουσαν τὴν προσοχὴν κατὰ τοιοῦτον τρόπον, ὥστε νὰ εἶναι δυσδιάκριτος ἀπὸ τοὺς πολλούς, διὰ τοῦτο δὲ καὶ δυσδιάφυκτος.
Δὲν ἐπέδειξε διάκρισιν ὁ Προηγούμενος
Εἰς τὸν ὁσιώτατον ἱερομόναχον καὶ προηγούμενον κυρ Φιλόθεον κάμνω μετάνοιαν, γράφων πρὸς αὐτόν, ὅτι οἱ πατέρες λέγουν, «ἐκ ταπεινώσεως διάκρισις» σὺ δὲ τὴν μὲν ταπείνωσιν ἔδειξες εἰς ὅσα ἔγραψες περὶ ἡμῶν, μὲ τὰ ὁποῖα ὑπέμνησες σοφῶς ὁποῖοι ἔπρεπε νὰ εἴμεθα ἡμεῖς, τὴν διάκρισιν ὅμως δὲν ἐπέδειξες· διότι, ἐνῷ ὤφειλες νὰ προσφέρης εἰς συνεργίαν καὶ σεαυτὸν εἰς τοὺς πάσχοντας κατ’ ἀρχὰς μὲν ὑπὲρ τῆς ἐν Θεῷ ἀληθείας, τώρα δὲ ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ γένους, ἐσὺ ἀντιθέτως ἐπεχείρησες νὰ ἀπομακρύνης καὶ μεταστήσης πρὸς ἑαυτὸν καὶ τοὺς συμπράττοντας καὶ συμπάσχοντας. Διορθώσας λοιπὸν χάριν τοῦ πράγματος τούτου σεαυτόν, ποθεινότατε πάτερ, αὔξησε τὰς ὑπὲρ ἡμῶν εὐχάς…
Πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ μὲ ἀνέχεσθε ὁμιλοῦντα μὲ παρρησίαν ἔστω καὶ εἰς τὴν φυλακήν».
Ορθόδοξος Τύπος
