Απίστευτα πράγματα! Ο παρακάτω Θεολόγος παραδέχεται ότι η Εκκλησία δεν ανέχεται ταχυδακτυλουργούς Επισκόπους τύπου Ζιμπάμπουε και όσους κοινωνούν μαζί του δη τους οικουμενιστές και ο ίδιος κάνει το αντίθετο με την Εκκλησία δηλ. συνεχίζει να έχει εκκλησιαστική κοινωνία με τους οικουμενιστές.
"γεγονός που επιφέρει τόσο τη δική του καθαίρεση όσο και εκείνων που κοινωνούν της αυτής αποφάσεως"
Ο μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ ως
ταχυδακτυλουργός
Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης, δρ pd Θεολογίας ΑΠΘ
Γράφει ο μακαριστός καθηγητής του Κανονικού Δικαίου του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ, Πρόδρομος Ακανθόπουλος περί του έργου των διακονισσών: «Οι διακόνισσες βοηθούσαν τους πρεσβυτέρους στο βάπτισμα των κατηχούμενων γυναικών και στην τήρηση της τάξης μεταξύ των γυναικών, όταν γίνονταν λατρευτικές συνάξεις, καθώς και στο ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας το σχετικό με τις γυναίκες» (1). Αυτό σημαίνει ότι οι διακόνισσες ουδεμία σχέση είχαν με τα προσφάτως τελεσθέντα (Μεγάλη Πέμπτη 2024) από τον μητροπολίτη Ζιμπάμπουε του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, όταν «χειροτόνησε» -με ταχυδακτυλουργικό τρόπο- γυναίκα διακόνισσα.
Σύμφωνα με το φωτογραφικό υλικό, εκείνη κοινωνούσε τους πιστούς σα να έλάβε τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης, ανοίγοντας δρόμο και για το επόμενο της βήμα, δηλαδή εκείνο της ιέρειας καθώς και για το μεθεπόμενο, δηλαδή εκείνο της επισκοποίησής της! Πιθανόν σε λίγο να λάβει και το οφφίκιο της αρχιδιακόνισσας, κυκλοφορώντας με επανωκαλύμμαυχο! Ή εκτός αν -αύριο-μεθαύριο- ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας την αναβαθμίσει ως αρχιδιακόνισσά του, καθιστώντας τη μέλος της συνοδείας του.
Επειδή, όλα αυτά είναι όχι απλώς τραγικά ως προς την Παράδοση της Εκκλησίας, αλλά σημεία των καιρών, που κάποτε φάνταζαν μόνο ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας, γι’ αυτό παραθέτουμε και τα σχετικά με τις διακόνισσες που σημειώνει ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, Γεώργιος Μαντζαρίδης: «Σημαντική» γράφει «ήταν και η συμβολή των διακονισσών στο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Ο θεσμός των διακονισσών, που παρουσίασε ιδιαίτερη ακμή από τον τέταρτο ως τον έκτο αιώνα, δεν απέβλεπε μόνο στην εξυπηρέτηση του αγιαστικού έργου της Εκκλησίας, όπως ήταν η βοήθεια κατά τη βάπτιση των γυναικών, αλλά και στην εξυπηρέτηση του φιλανθρωπικού έργου. Όταν μάλιστα με την καθιέρωση του νηπιοβαπτισμού δεν υπήρχε η ανάγκη για βοήθεια των διακονισσών κατά τις βαπτίσεις, το βάρος έπεσε στο φιλανθρωπικό τους έργο».
Συνεπώς, τα προσφάτως τελεσθέντα από τον μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας με τη «χειροτονία» γυναίκας διακόνισσας αποτελούν μαγικές πράξεις, δηλαδή ταχυδακτυλουργίες –γεγονός που επιφέρει τόσο τη δική του καθαίρεση όσο και εκείνων που κοινωνούν της αυτής αποφάσεως- οδηγώντας με μαθηματική ακριβεία τους πιστούς της Αφρικής στην εγκατάλειψη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και στη ένταξή τους στη νεοϊδρυθείσα Πατριαρχική Εξαρχία Αφρικής, που ανήκει στο Πατριαρχείο της Μόσχας (3).
(1) Πρόδρομος Ακανθόπουλος, Κώδικας Ιερών Κανόνων και Εκκλησιαστικών Νόμων, εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 1995 (2η έκδοση), σ. 567.
(2) Γεώργιος Μαντζαρίδης, Κοινωνιολογία του Χριστιανισμού, εκδόσεις Παναγιώτη Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 1999 (5η έκδοση), σ. 346.
(3) http://www.patriarchia.ru/gr/db/text/5878067.html.
ΠηγήΠηγή
